نقدی بر کتاب هنر خودآموختگان، هنری فطری

مقالۀ حاضر نقدی بر کتاب هنر خودآموختگان، هنر فطری است. ضرورت بررسی انتقادی این کتاب از آن نظر است که اولین کتاب تألیفی فارسی در این زمینه است و به‌ همین ‌علت به‌عنوان مرجع و متنی کمک‌درسی مورداستفاده قرار می‌گیرد. ادعای اصلی مؤلف ارائۀ تعریفی از هنرهای فطری و دسته‌بندی آن‌ها و هم‌چنین طرح مباحث نظری‌ای است که حول این‌گونه هنرها وجود دارند. مؤلف در این راه دست‌یابی به اهداف متعددی را در نظر دارد که شامل ترسیم تاریخچه‌ای از خاستگاه و معرفی برخی از مهم‌ترین هنرمندان این گرایش می‌شود.در این مقاله درابتدا به بررسی دسته‌بندی کتاب ازلحاظ محتوایی می‌پردازیم و حدود و ارتباط مفاهیم طرح‌شده را به‌نقد می‌کشیم. سپس، با ترسیم مجدد الگوی اولیۀ مؤلف، برای پی‌ریزی شالودۀ کتاب، تحلیلی از روش‌شناسی ارائه می‌کنیم. درپایان، نقاط قوّت و نوآوری و هم‌چنین ابهام‌ها و نقاط ضعف کتاب به‌بحث گذاشته خواهد شد.

کلیدواژه ها:

هنر فطری ، خودآموخته ، هنر کودکان ، هنر نائیو ، هنر اوتسایدر ، هنر خام ، بدوی‌گرایی