اثر شوری آب بر کارایی ازت و پتاسی در زراعت چغندر قند

چغندرقند از گیاهان مقارم با شوری است. به طوری که آستانه شوری آن برابر 7ds/m (برای هدایت الکتریکی عصاره اشباع خاک) و یا 4/7 ds/m شوری آب آبیاری می باشد ولیکن در مرحله جوانه زدن و رشد گیاهچه بهشوری حساس است (6). شوری متوسط تا یاد به جهت تجمع فراوان املاح درگیاه سبب سوختگی برگ و نیز بشدت رشد گیاه را تحت تاثیر قرار می دهد. شوری متوسط تاکم اغلب باعث کاهش سرعت رشد ونهایتا عملکرد را کاشه می دهد. عوامل گوناگونی بر تحمل نسبت شوری موثرند. یکی از این عوامل مرحله رشد گیاه است. برای مثال چغندرقند در طول دورره رشد نسبت به شوری بسیار متحمل است. اما دردوره جوانه زنی حساس می باشد (6). بر اساس مطالعات انجام شده برای تولید محصول ریشه به میزان 50 تن در هکتار با کیفیت مطلوب 200 تا 250 کیلوگرم ازت، 39 کیلوگرم فسفر و 200 کیلوگرم پتاس مورد نیاز است (3). با افزایش جذب ازت عملکرد ریشه افرایش، درصد قند و خلوص شربت خام کاهش می یابد (2، 4و8) . بر اساس مطالعات انجام شده کودهای ازته تنها عامل قابل کنترل در سطح وسیع در کیفیت چغندرقند می باشند (1و3) دربررسی دیگری که در کرج طی سال های 74-1372 انجام شد. مشخص گردید مقدار ازت بالا هرچند اثرات منفی در استحصال قند دارد، ولیکن اثر مثبت بیشتری بر عملکرد ریشه خواهد گذاشت و در نهایت افزایش ازت باعث افزایش عملکرد قند سفید خواهد شد (5). کارائی مصرف ازت. فسفر و پتاس بر عملکردقند ناخالص در یک دوره 28 ساله و در پنج منطقه عمده چغندرکاری در کشور یونان مطالعه شد و مشخص گردید با افزایش مصرف کود، کارایی مصرف ازت. فسفر و پتاسیمی کاهش یافته است (7). کلارستاقی و ملکوتی نیز اعلام کردند که در خاک هایی که پتاسیم قابل استفاده آنها کمتر از ppm300 است. بایستی نسبت به مصرف کودهای پتاسه اقدام کرد (4). اسماعیلی مشخص کرد که رقم 7233 با افزایش EC تا ds/m 11 تحمل خوبی نسبت به رقم 9597 از نظر عملکرد قند وعملکرد کل گیاه نشان میدهد (2). در مطالعه ای توسط رنجی در رودشت اصفهان مشخص شد نتایج ژنوتیپ 7233، 8001 و 9529 نسبت به سایر ژنوتیپ ها مقاومت بیشتری در برابر شوری دارند (3). با اصلاح رقم 7233-P29*MST متحمل به شوری و برای مشخص شدن نیاز این رقم به عناصر ازت و پتاس در سطوح شوری مختلف این مطالعه در ایستگاه تحقیقاتی رودشت اصفهان انجام شد.