تاثیر آموزشهای معنا محور، صورت محور باترجمه، و صورت محور بدون‌ترجمه بر فراگیری واژگان

این پژوهش به‌مقایسة تاثیر آموزش صورت‌محور با ترجمه، آموزش صورت‌محور بدون ترجمه و آموزش معنا‌محور بر یادگیری واژگان زبان دوم می‌پردازد. در این پژوهش 79 دانش‌آموز پسر دبیرستانی از شهرستان قوچان، که بطور تصادفی انتخاب شدند در سه گروه آموزشی شرکت کردند. در انجام پژوهش، در 10 جلسه، به‌هر یک از گروه‌های آموزشی، به‌شکل متفاوتی واژگان مشترکی از زبان انگلیسی آموزش داده شد. روند آموزش در هر گروه شامل انجام دو نوع تمرین یادگیری واژگان بود؛ تمرین اول همراه با یک متن، و تمرین دوم بدون استفاده از متن انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که استفاده از روش‌های آموزشی مذکور باعث ایجاد نتایج متفاوتی در فراگیری واژگان توسط دانش‌آموزان می‌شود. یافته‌های پژوهش نشان داد که کارکرد گروه صورت-محور با ترجمه، برتر از گروه‌های صورت‌محور بدون ترجمه و معنا‌محور است. نتایج به‌دست آمده با درنظر گرفتن نظریة توجه و فرضیة حجم درگیری مورد بحث قرار گرفت. کاربردهای آموزشی پژوهش نیز ارایه شد.

کلیدواژه ها:

بازخوانی فعال ، تکلیف صورت محور با ترجمه ، تکلیف صورت محور بدون ترجمه ، تکلیف معنا محور ، یادگیری واژگان