بررسی و شاخص سازی مولفه های موثر بر رضایتمندی شهروندان از مدیریت شهری

سکونتگاه های انسانی از بدو تشکیل خود نیازمند رسیدگی به وضعیت اقتصادی، اجتماعی، کالبدی، زیست محیطی و... بودهاست. ارزش و اهمیت این مدیریت نسبت به سکونتگاه های انسانی زمانی مهمتر می شود که ان سکونتگاه از ابعاد بزرگ ترجمعیتی و متعاقبا کالبدی برخوردار باشد. این احساس نیاز در طول دوران های اولیه و در ادامه به سمت عصر حاضر در قالب سیستم مدیریت شهری به منصه ظهور رسیدند. شهرها در راستای انجام رسالت خود به نحو احسن می بایست دربردارندهیک سیستم قوی و کارمد نسبت به تامین نیازهای ساکنین خود باشد. مدیریت شهری و خصوصا شهرداری ها وظیفه دار اینمهم در دوره های مختلف بوده اند. در ایران نیگ به تبع سایر کشورهای پیشرفته اما با یک فاصله زمانی شهرداری ها مستقرشده و به ایفای نقش خود پرداخته اند هرچند شهرداری ها در ایران نسبت به همکاران خود در سایر کشورها از وظایف وحدود اختیارات محدودتری برخوردار هستند اما همواره سعی در بهبود شرایط زنگی در شهر این ها داشته اند. پژوهش با هدفکاربردی و روش توصیفی- کیفی به دنبال تدوین شاخص هایی جهت ارزیابی ذهنیت شهروندان و از این رهگذر ارتقایکیفیت مدیریت شهری می باشد. شایان ذکر است در این نوشتار صرفا مبحث تدوین و تولید شاخص های دخیل در امررضایتمندی دنبال می شود.

کلیدواژه ها:

رضایتمندی ، مدیریت شهری (شهرداری) ، شهر شیراز