ارزیابی کارایی نسبی سازمان ها با رویکرد تحلیل پوششی داده ها و رتبه بندی با روش بوت استراپ (مطالعه موردی: واحدهای کنترل پروژه شهرداری مشهد)

در هیچ زمان و تحت هیچ شرایطی امکانات تولید به صورت نامحدود در اختیار بشر نبوده است. بر این اساس کوشش های اقتصادی انسان همواره معطوف بر آن بوده است که حداکثر نتیجه را با کمترین امکانات و عوامل موجود به دست آورد. این تمایل را می توان دستیابی به کارایی بالاتر نامید. با توجه به اهداف سنجش عملکرد، مدیران و برنامه ریزان واحدهای کنترل پروژه برای موفقیتهای سازمان خود باید یک تحلیل از جایگاه و عملکرد خود نسبت به سایر سازمانها داشته باشند تا با درک عملکرد خود نسبت به سایر واحدها در جهت رسیدن به بهبود عملکرد و افزایش کارایی گام بردارند. با توجه به اینکه شهرداریها سازمان های عمومی و غیر دولتی و به لحاظ منابع و درآمدی مستقل هستند بنابراین ضرورت ارزیابی کارایی آنها دو چندان می شود. در این تحقیق ضمن بررسی مبانی تحلیل پوششی داده ها و مدل های مختلف آن، کاربرد آن در ارزیابی سازمانها بررسی گردیده است. جامعه آماری تحقیق واحدهای کنترل پروژه ۱۳ منطقه شهرداری مشهد می باشد. شاخص های مهم در کارایی واحد کنترل پروژه بررسی شده و شاخص های ورودی و خروجی مدل تحلیل پوششی داده ها جمع آوری شده است و پس از حل مدل CCR ورودی محور و خروجی محور در شرایط بازده به مقياس ثابت و متغير، واحدهای کارا و ناکارا شناسایی و نتایج حاصل از روشها با هم مقایسه شده اند. برای ارزیابی داده ها از نرم افزار DEA Solver v1. 9استفاده میشود. در نهایت با توجه به نمرات کارایی به دست آمده با روش بوت استراپ به رتبه بندی واحدها پرداخته شده است.