مقایسه تحلیلی شخصیت و جایگاه «شیرین» و «منیژه» در «خسرو و شیرین» نظامی و «بیژن و منیژه» شاهنامه

مثنوی «بیژن و منیژه» و «خسرو و شیرین» نظامی از جهات مختلف قابل تحلیل و بررسی هستند از جمله جایگاه و شخصیت زن، در این دو اثر ماندگار به ویژه «شیرین» و «منیژه» طرح اصلی منظومه خسرو و شیرین بیان محور عشق و خود، هدف است ، ولی طرح عشق بیژن و منیژه ، فرعی است و مقدمه و واسطه ای برای بیان حماسه که هدف فردوسی است از این رو شخصیت های اصلی منظومه خسرو و شیرین بر پایه همین دو شخصیت بنا می شود و از ابتدا تا انتهای داستان ، سخن از احوال، گفتار و اعمال آن دو است، ولی در بیژن و منیژه ، گویی عشق دو دلداده ، پیش از آنکه با مجلس بزم و عشق ورزی قرین باشد، مقدمه ای است برای نبرد دوباره ی ایرانیان و تورانیان و برپاکردن میدان جنگ، منیژه دختر شاه توران زمین است که به بیژن پهلوان ایرانی دل می بندد و طی ماجراهایی به همسری او درمیآید و بعد از گرفتاری بیژن در کنار او می ماند و به «رستم» پهلوان نامدار ایرانی - برای رهایی معشوقش یاری می رساند و به پای عشقش ترک خانواده و سرزمین می گوید. شیرین هم خواهرزاده ی زیبای ملکه ی ارمنستان است که با دیدن تمثال شاهزاده ی ایرانی – خسرو- بر درخت شیفته و دلباخته ی او می شود و برای وصال معشوق از ارمنستان آهنگ ایران می کند و آنها طی داستان هایی شخصیت هایی چون شخصیت هایی چون «مریم» ، «شکر» و «فرهاد» را از میدان به در می کنند و در نهایت در عی ن وفاداری و عشقی پاک جان می بازند.

کلیدواژه ها:

شاهنامه ی فردوسی ، خسرو شیرین نظامی ، منیژه ، شیرین ، نقد تطبیقی.