تاثیر غلظت های مختلف صمغ فارسی بر ویژگی های فیزیکی و مکانیکی فیلم زیست تخریب پذیر بر پایه پلی وینیل الکل و صمغ فارسی

فیلم های خوراکی و زیست تخریب پذیر ترکیبات بیوپلیمری با ساختار لایه نازک هستند که می توانند مصرف شوند و دارای زیست تخریب پذیری بالایی می باشند. صمغ فارسی حاوی پلی ساکاریدهایی است که دارای کاربردهای مختلفی در زمینه پزشکی، دارویی، صنعتی و غذایی می باشند. در دسترس بودن و قیمت ناچیز این هیدروکلوئید کاربرد آن را گسترده است. پلی وینیل الکل نیز پلیمر سنتزی زیست تخریب پذیر با قابلیت تشکیل فیلم عالی می باشد. در این پژوهش ویژگی های فیلم ترکیبی پلی وینیل الکل با صمغ فارسی مورد بررسی قرار گرفته است. فیلم های زیست تخریب پذیر با دو گرم ماده خشک کل و پنج نسبت مختلف صمغ فارسی به ، پلی وینیل الکل ؛100:0؛ 90:10؛ 80:20؛ 70:30 و 0:100 (وزنی_وزنی) و با مقدار 25 % درصد گلیسرول (بر اساس وزن ماده خشک) به عنوان پلاستی سایزر با استفاده از روش casting (قالب گیری) ساخته شد. سپس ویژگی های فیزیکی و مکانیکی مورد اندازه گیری قرار گرفت. نتایج نشان داد افزودن صمغ فارسی سبب افزایش ضخامت به صورت غیر معنی دار ( p>0.05 )، کاهش رطوبت و حلالیت آب می شود. اگرچه این مقادیر با افزایش نسبت صمغ فارسی روند صعودی را نشان داد. این بررسی نشان داد صمغ فارسی سبب بهبود ویژگی های مکانیکی فیلم های تولیدی می شود، به گونه ای که افزودن صمغ فارسی به پلی وینیل الکل سبب افزایش مقاومت کششی از 11.39 تاحداکثر 15.8 مگاپاسکال، افزایش درصد کشیدگی از 325.5 تا 408.5 و هم چنین افزایش مدول یانگ از 15.61 به 26.25 مگاپاسکال گردید. بنابراین می توان نتیجه گرفت از صمغ فارسی و پلی وینیل الکل به عنوان یک منبع برای تولید فیلم های زیست تخریب پذیر و خوراکی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

پلی وینیل الکل ، خصوصیات مکانیکی ، فیلم خوراکی ، صمغ فارسی