رویکردی بر نقش نانو حسگرهای زیستی در تشخیص سموم قارچی در مواد غذایی

ایمنی مواد غذایی یک دغدغه اصلی بهداشت عمومی است که به طور مستقیم بر سلامت و زندگی انسان تأثیر می گذارد. نگرانی های بهداشتی مرتبط با ایمنی مواد غذایی بیشتر با بهداشت نادرست، نگهداری، شیوه های نادرست رسیدگی به مواد غذایی و مواد غذایی آلوده بیشتر تشدید می شود و منجر به بیماری های مهم غذایی ناشی از مصرف مواد غذایی می شود. از آنجا که برای شناسایی مایکوتوکسین هایی مانند آفلاتوکسین و امثال آن از روش های مختلفی از جمله استفاده از کروماتوگرافی لایه نازک ( TLC ) و کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا ( HPLC ) و غربالگری عمومی آنها توسط روش الایزا ( ELAISA )، استفاده می کنند، این روش ها شامل رویه هایی طولانی، پرهزینه و خسته کننده و نیازمند نیروی متخصص هستند و در مواردی مانند الایزا حساسیت تشخیص و دقت در آنها کم است، در مقایسه با این روش ها، حسگرهای زیستی مبتنی بر نانو مواد دارای مزایای اصلی از جمله شناسایی خاص آنالوگ هدف خاص، انتخاب و حساسیت بیشتر، افزایش بیشتر سیگنال و زمان تحلیل سریع هستند.

کلیدواژه ها:

نانو ، حسگر ، قارچ ، متابولیت های ثانویه ، حسکر زیستی و ایمنی ماده غذایی