بررسی نقش میانجی یادگیری سازمانی در رابطه بین ابعاد عارضه یابی و گرایش به تغییر (مورد مطالعه: دانشگاه علوم پزشکی تهران)

هدف این تحقیق، تعیین نقش میانجی یادگیری سازمانی در رابطه بین ابعاد عارضه یابی و گرایش به تغییر در دانشگاه علومپزشکی تهران بوده است. این پژوهش توصیفی و پیمایشی از نوع کاربردی است و جامعه آماری آن شامل کارکنان معاونتتدرمان علوم پزشکی تهران می باشد که بطور تصادفی انتخاب شده اند و بین آنها 110 پرسشنامه توزیع گردید که در نهایت95 عدد پرسشنامه مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. داده ها توسط پرسشنامه های استاندارد (سازمان یادگیرندهواتکینز و مارسیک؛ پرسشنامه ویس بورد جهت بررسی رابطه بین ابعاد عارضه یابی و گرایش به تغییر) جمع آوری شد وبرای تعیین روایی پرسشنامه از روایی محتوا و روایی سازه و برای تعیین پایایی آن از روش آلفای کرونباخ استفاده گردیدکه این ضریب برای پرسشنامه عارضه یابی و نگرش به تغییر0/85 و یادگیری سازمانی 0/96 محاسبه گردید و سپسبوسیله نرم افزارهای SPSS19 و با استفاده از آزمون کلموگروف- اسمیرنوف، T تک متغیره و آزمون فرضیات با استفادهاز همبستگی و رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بر اساس یافته ها، مشخص شد عارضه یابی بر گرایش به تغییرتاثیر معنی دار دارد و شصت و سه درصد از تغییرات گرایش به تغییر را متغیر عارضه یابی توضیح می دهد؛ عارضه یابی بریادگیری سازمانی تاثیر دارد و می تواند پنجاه و دو درصد از تغییرات یادگیری سازمانی را توضیح دهد؛ یادگیری سازمانیبر گرایش به تغییر تاثیر دارد و یادگیری سازمانی می تواند پنجاه و دو درصد از تغییرات گرایش به تغییر را توضیح دهد. باتوجه به یافته های این پژوهش چنین نتیجه گیری شد که عارضه یابی بر گرایش به تغییر و یادگیری سازمانی و همچنینیادگیری سازمانی نیز بر گرایش به تغییر تاثیر دارد. در نهایت راهکار استفاده از شیوه های مناسب تر رهبری، ایجاد زمینههای لازم برای ارتقا شغلی و دادن فرصت های مورد نیاز و همچنین تقویت مهارت گوش دادن مدیران و تقویت جو یادگیریو حمایت مدیران از یادگیری کارکنان ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

عارضه یابی سازمانی ، گرایش به تغییر ، یادگیری سازمانی ، مدل شش بخشی ویس بورد ، تحول سازمان