مقایسه منحنی شکنندگی در سازه های دارای میراگر اصطکاکی لغزشی تحت رکوردهای حوزه دور و نزدیک

استفاده از میراگرها یکی از روش های کنترل ارتعاشات، از طریق افزایش همزمان سختی و میرایی سازه می باشد. میراگرهای اصطکاکی لغزشی دورانی از جمله ابزارهای کنترلی غیرفعال هستند که با رفتار پایدار هیسترتیک انرژی را مستهلک می نمایند. در این مطالعه بررسی عملکرد این المان در سازه های فولادی با تعداد طبقات مختلف با روش ارزیابی لرزه ای احتمالاتی انجام شده است. میراگر ذکر شده توسط مهاربندهای شورون به سازه متصل شده است. برای در نظر گرفتن عدم قطعیت های زلزله، با کمک آنالیز دینامیکی غیر خطی فزاینده، سازه مجهز به میراگر تحت رکوردهای لرزه ای حوزه دور و نزدیک قرار گرفته است. پارامترهای تقاضای مهندسی شتاب و دریفت به عنوان عوامل رسیدن سازه به سطوح شکنندگی مورد نظر انتخاب شده اند. احتمال وقوع شکنندگی در سطوح مختلف برای سازه دارای میراگر، با تعداد طبقات کمتر و تحت رکوردهای حوزه نزدیک کاهش یافته و حاشیه ایمنی آن رو به افزایش است

کلیدواژه ها:

میراگر اصطکاکی لغزشی ، دریفت و شتاب طبقات ، تحلیل دینامیکی فزاینده ، منحنی شکنندگی ، زلزله های حوزه دور و نزدیک.