تحلیلی بر وضعیت مناسب سازی مراکز اداری جهت استفاده معلولان و ناتوانان با استفاده از مدل TOPSIS (مطالعه موردی: مناطق 3 وا شهر اصفهان)

وقوع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران سبب معلولیت عده کثیری از افراد جامعه گردید. علاوه بر آن، جوان بودن جمعیت و رسیدن آنان به سنین کهنسالی نیز افزایش میزان معلولان جامعه را در سالهای آینده در پی خواهد داشت. وجود موانع متعدد معماری در فضاهای شهری سبب شده است که افراد معلول نتوانند به صورت مستقل امور شخصی خود را انجام دهند. از این رهگذر فرد معلول کم کم خود را سربار جامعه تلقی می کند و دچار احساس سرخوردگی و حقارت می شود. با طراحی مناسب فضاهای شهری و مناسب سازی آنها برای استفاده معلولان، علاوه بر اینکه از مشکلات و مسائل این قشر کاسته خواهد شد، زمینه حضور مداوم و فعال آنها را درجامعه فراهیم کرد و به این ترتیب جامعه ای پویا و سالم خواهیم داشت. مناسب سازی فضاهای شهری جهت استفاده معلولان در وهله اول نیازمند گردآوری ضوابط و معیارها و در وهله دوم نیازمند پیاده سازی ضوابط و معیارهاست. از این رو در این پژوهش ابتدا معیارهای موجود در زمینه مناسب سازی مراکز اداری بخش مرکز شهر اصفهان به عنوان یکی از مهمترین مکان هایی که افراد معلول جهت انجام امور روزمره به آن مراجعه می کنند گردآوری شد و سپس میزان مناسب سازی صورت گرفته در این مراکز مورد ارزیابی قرار گرفت و با استفاده از مدل TOPSIS به اولویت بندی مراکز اداری مورد بررسی از نظر میزان مطلوبیت پرداخته شد. نتایج حاصل از پژوهش بیانگر این است که از بین ۳۱ مرکز اداری مورد بررسی، ۳۰ مورد آنها در حد متوسط به پایین مناسب سازی شده اند که این امر بیانگر وضعیت بسیار نامناسب دسترسی معلولان و ناتوانان به مراکز اداری مرکز شهر اصفهان می باشد.

کلیدواژه ها:

مناسب سازی ، ناتوانان ، مراکز اداری ، مدل TOPSIS ، اصفهان