تأثیر روان درمانی مثبت نگر بر سبک های اسنادی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی با هدف بررسی تأثیر روان درمانی مثبت نگر بر سبک هاي اسنادي و عملکرد تحصیلی دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی، از نوع پیش آزمون ـ پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماري در این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم شهر زنجان نیم سال اول تحصیلی 1397-98 بودند. به منظور انتخاب نمونه و اجراي پژوهش، ابتدا از بین مدارس متوسطه دخترانه منطقه یک زنجان، به شیوه نمونه گیري در دسترس، دو مدرسه انتخاب شد و در هر مدرسه 3 کلاس در پایه هاي تحصیلی اول تا سوم دبیرستان انتخاب شد و تعداد 30 نفر از دانش آموزان ی که از کارنامه تحصیلی شان، عملکرد تحصیلی پایینی داشتند، انتخاب شدند و در دو گروه، 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل، جایگزین شدند. افراد گروه آزمایش برنامه درمانی مثبت نگر را در 10 جلسه 90 دقیقه اي (هر هفته یک جلسه) به صورت گروهی دریافت کردند؛ گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. به منظور جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه سلیمگن و همکاران (1982) و کارنامه تحصیلی دانش آموزان استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. یا فته هاي حاصل از تحلیل داد هاي پژوهش نشان داد که با کنترل اثر پیش آزمون، بین میانگین نمرات پس آزمون دو گروه آزمایش و کنترل در متغیرهاي سبک هاي اسناد و عملکرد تحصیلی تفاوت معناداري وجود دارد. به عبارتی دیگر، می توان گفت که روان درمانی مثبت نگر بر بهبود سبک هاي اسنادي و عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر تأثیر دارد.

کلیدواژه ها:

روان درمان درمانی مثبت نگر ، سبک های اسنادی ، عملکرد تحصیلی ، دانش آموزان.