مقایسه روشهای مختلف برآورد تبخیر و تعرق پتانسیل در سنندج (مرکز استان کردستان)

ایران در منطقه خشک و نیمه خشک جهان واقع شده است. برآورد صحیح نیاز آبی محصولات کشاورزی برای برنامه ریزی درزمینه آب از اهمیت بالایی برخوردار است. اساس تعیین نیاز آبی محصولات کشاورزی در بسیاری از روشها محاسبه تبخیر و تعرق پتانسیل است. محاسبه تبخیر و تعرق پتانسیل در تعیین اقلیم یک منطقه، بررسی مسائل هیدرولوژیکی، طراحی سازه های آبی و انجام طرح های آبیاری و زهکشی نیز از اهمیت بالایی برخورداراست.در این تحقیق با استفاده از داده های دراز مدت هواشناسی ایستگاه سینوپتیک سنندج در یک دوره آماری 30 ساله 2005-1976 مقادیر تبخیر و تعرق پتانسیل ماهانه و سالانه به 6 روش پنمن اصلاح شده ( فائو)، پنمن – مانتیث(فائو)، هارگریوز، مکینگ(فائو) و ترنت – وایت محاسبه شد. در ایستگاه سنندج روش پنمن اصلاح شده (فائو) بعنوان روش مرجع و استاندارد پذیرفته شده، مناسب ترین روشها برای برآورد تبخیر و تعرق پتانسیل می باشد. روش همبستگی مدل خطی و نمودارهای گرافیکی ایستگاه نشان می دهد که در ایستگاه سنندج روش پنمن- مانتیث( فائو) بالاترین ضریب همبستگی را نسبت به روش استاندارد و مرجع پنمن اصلاح شده (فائو) دارد. در ایستگاه هواشناسی سنندج بیشترین مقدار تبخیر و تعرق مربوط به ماه ژوئیه و کمترین مقدار تبخیر و تعرق مربوط به ماه ژانویه می باشد

کلیدواژه ها:

تبخیر و تعرق پتانسیل ، سنندج ، پنمن اصلاحی (فائو) ، پنمن مانتیث(فائو)