درآمدی بر تاریخ نگاری در اسلام (مکتب مدنی، مکتب عراق)

تغییر و تحولات ناشی از ظهور و گسترش تعالیم اسلام در فرهنگ عمومی جزیرة العرب مقوله ای گسترده است. دگرگونی های فکری با ابعاد بی شمار آن، اعراب را با دنیایی از تعابیر جدید آشنا ساخت؛ پلی که جاهلی. را به عصر جدید متصل و در عین حال از سایر مل همجوار متمایز می نمود این جهش فکری و فرهنگیِ جامعه، صفاتی مختص خود ایجاد کرد و آن را از نسلی به نسل دیگر منتقل ساخت. فرهنگی حامل شعر، ایّام العرب و انساب، حرکت جدیدی را در دوره ی انتقال آغاز کرد در این دوره قرآن و به تبع آن سنت و حدیث پیامبر (ص) محور توجه قرار گرفت. این توجه در دو نکته اساسی تمرکز یافت. شأن نزول آیات و تفسیر اشارات تاریخیِ قرآن به امم پیشین و نیز ثبت و حفظ آنچه متعلق به پیامبر (ص) می شد از سوی دیگر، تشکیلات حکومتی در عهد خلیفه ی دوم نظام اجتماعی را به سمت نوعی روابط اجتماعی سوق داد که فضل و برتری بازگشتی به سوی قبیله و نسب داشت؛ و نیز جنگ های رده و فتوحات یادمانی بود در توجه و پیوند به ایّام العرب سوال ما در این پژوهش آن اس. که مکاتب تاریخ نگاری در اسلام تحت. چه شرایطی ایجاد شده و هر کدام از این مکاتب چه خصوصیات داشتند؟ نتایج نشان می دهد که توجه به سرفصل های جدید در ساختار اجتماعی و روابط حاکم بر آن، ثبت. فتوحات، انساب و اخبار را ضروری می ساخت بدیهی است. تنوع اقوام و سرزمین های ایشان، شیوه ها و موضوعات گوناگون در امر تدوین و نقل شفاهیات را به دنبال داشت. هر کدام از این دو دیدگاه در تکوین و ایجاد دو مکتب تاریخ نگاری مدنی و عراقی موثر واقع گردید

کلیدواژه ها:

تاریخ نگاری ، اسلام ، مدینه ، عراق ، مکتب