میزان مطابقت آموزه های اخلاقی کیمیای سعادت در «رکن مهلکات» با قرآن کریم

ازدیدگاه قرآن وتعالیم اسلامی،اخلاق ازجایگاهی والابرخورداربوده وناظر به همه بخش های فردی واجتماعی انسان است. از این رو در طول حیات اسلام عالمان متعددی اقدام به نوشتن کتب اخلاقیکرده اند که یکی از این عالمان غزالی است. کیمیای سعادت غزالی کتابی مشتمل بر آموزه هایاخلاقی تاثیر پذیرفته از تصوف است زیرا غزالی این کتاب را پس از تحول روحانی (تفکر صوفیانه)نکات معارض فراوانی در آن یافت می شود مانند این سخنان غزالی: نوشته ولی با عرضه آن به قرآن یکی از علاج های عملی جاه ؛ راه ملامت را بر خود باز کردن و گناه آشکار است. آدمی در نفس اختیارخویش مجبور و مضطر است و هیچ چیز به دست انسان نیست.در حالی که طبق نظر قرآن انسان درانجام اعمال خویش مختار است. حضرت یوسف (ع) قصد گناه کرده است.ولی با توجه به آیات قرآنیوسف (ع) حتی فکر گناه نکرده است و این سخن مخالف با مقام عصمت پیامبران و سخن قرآن است.عطسه در وقت سخن نشانه ای بر راست بودن آن است.در حالی که عطسه یک مکانیسم دفاعی بدناست. دعا سرنوشت را تغیر نمی دهد.این سخن مخالف با قرآن است که به بدا اشاره دارد. از راه هایدرمان بخل ریختن مال در دریاست.ولی در قرآن تلف کنندگان مال، برادران و همراهان شیطانشمرده شده اند. موارد مخالف روایات نیز فراوان است.

کلیدواژه ها:

قرآن ، اخلاق ، کیمیای سعادت ، غزالی ، تصوف ، باطن. جبر ، اختیار