تجربه ای در تغییر نگرش معلمان نسبت به دانش اموزان دارای اختلالات یادگیری و نیازهای ویژه

دانش و نگرش در خصوص دانش آموزان دیر آموز و اختلالات یادگیری از سوی معلمان به خصوص در سال های اولیه تحصیلی از اهمیت بالایی برخوردار است.معلمان مدارس ابتدایی از اولین کسانی هستند که متوجه رفتارهای مرتبط با اختلالات یادگیری کودکان می شوند.این اختلالات با افزایش سن وخیم تر می شود،به طوری که مشکلات این دانش آموزان به راحتی قابل تشخیص بود،به سایر زمینه های تحصیلی شان نیز سرایت می کند.در سال 1395 پست راهبری آموزشی و تربیتی با ابلاغ دستورالعمل نحوه ی جذب و وظایف تعریف شده از سوی وزارت آموزش و پرورش به معاونت ابتدایی استان های کل کشور با برگزاری آزمون متمرکز استانی بین معلمان ابتدایی داوطلب برای تصدی این پست ،تاسیس گردید. در نهایت تعدادی از معلمان ابتدایی در این پست پذیرفته و در مهرماه همان سال مشغول فعالیت شدند. این تجربه توسط نگارنده در پست راهبری آموزشی و تربیتی که نقش نظارت بالینی و مشاوره پس از مشاهده ی وضعیت آموزشی و رفتاری دانش آموزان در مدارس چندپایه ی ابتدایی روستایی را برعهده دارد،کسب شده است.در اوایل مشاهده (بازدید)ازکلاس های درس مدارس متوجه شدم که تعدادی از دانش آموزان در همه ی مدارس مشکلات آموزشی دارند و همکارانی که -1: اهمیت می دادند به این دانش آموزان -2 بی تفاوت بودند.در ابتدا بنده بر آن شدم تا نگرش همکاران را نسبت به این دانش آموزان تغییر دهم،چون به نظر می رسید که برای تغییر این دانش آموزان باید رویکرد حاکم بر آنها تغییر یابد.این امر گام به گام صورت گرفت و با عملکرد خود، همکاران را به مسیری رهنمون می شدم که اهمیت ابعاد آموزشی و تربیتی فرد فرد دانش آموزان برایشان حائز اهمیت باشد.یافته ها و نتایج تجربه ی بنده نشان می دهد که با تغییر نگرش همکاران به نگرش مثبت ،بسیاری از مشکلات درسی و تربیتی و مدیریتی موجود در مدارس می تواند کمتر شده یا کاملا حل شوند.

کلیدواژه ها:

نگرش معلمان ، اختلالات یادگیری ، دیر آموز ، راهبری آموزشی