بررسی تاثیر برنامه ریزی مدیریت شهری بر توسعه شهر تهران با نقش میانجی گری زیرساخت های آب شهری

هدف اصلی این تحقیق بررسی تاثیر برنامه ریزی و مدیریت شهری و زیرساخت های آب شهری بر توسعه شهری است؛ جامعه آماری این تحقیق، کلیه مدیران و کارشناسان شهرداری های شهر تهران بودند. روش نمونه گیری تحقیق حاضر از نوع خوشه ای در دسترس است. در این روش از بین مناطق 22 گانه تهران 8 منطقه 12،11،10،9،8،7،6و 13 انتخاب شدند و در این مناطق از هر شهرداری به صورت نمونه گیری در دسترس تعداد 385 نفر از کارشناسان ارشد و مدیران برنامه ریزی شهری و مدیریت شهری انتخاب شدند . لذا با توجه به پیشبینی عدم بازگشت تعدادی از پرسشنامه ها، تعداد 400 پرسشنامه توزیع گردید که از این بین 385 پرسشنامه قابل استفاده بود. به منظور آزمون فرضیه ها نیز از پرسشنامه های استاندارد شامل 3 متغیر و 48 گویه جهت سنجش بود، با طیف 5 درجه ای لیکرت (کاملا موافقم-کاملا مخالفم) استفاده گردید. جهت بررسی اعتبار محتوایی، پرسشنامه در اختیار اساتید محترم راهنما و مشاور و تعداد دیگری از اساتید محترم گروه مدیریت قرار گرفت که پس از انجام اصلاحات، جهت سنجش روایی سازه از تحلیل عاملی تاییدی استفاده شد و روایی سازه پرسشنامه نیز تایید شد. همچنین جهت سنجش قابلیت اعتماد ابزار تحقیق، تعدادی پرسشنامه توزیع و ضریب آلفای کرونباخ که رایج ترین آزمون سازگاری داخلی برای مقیاس های چند عاملی است محاسبه گردید که مقدار آن 0,905 است. یافته های مطالعات حاضر نشان داد که برنامه ریزی مدیریت شهری با میانجی گری زیرساختهای آب شهری منجر به توسعه شهری می شود.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی مدیریت شهری ، توسعه شهری ، زیرساخت های آب شهری ، شهر تهران