تحلیل و ارزیابی معابر درون شهری با رویکرد پیاده محوری (نمونه موردی: پیاده راه حافظیه شیراز)

اگرچه حرکت پیاده، طبیعی ترین و کهن ترین شیوه جابجایی و آمد و شد است و دارای اهمیتاساسی در ادراک هویت فضایی، احساس تعلق به محیط و دریافت کیفیت های محیطی است اما حضور وحرکت پیاده در فضاهای شهری، امروزه با وارد شدن اتومبیل، کمرنگ شده و احیای آن از این نظر حائزاهمیت است که باعث افزایش ارتباطات و برخوردهای اجتماعی از یک سو و موجب احیای شهر و فضاهایشهری از سوی دیگر می شود؛ لذا شناخت مؤلفه های تأثیرگذار بر کیفیت این فضاها به منظور پاسخگوییبه نیازهای شهروندان در راستای ارتقاء حضور و سطح تعاملات اجتماعی ضرورت می یابد؛ هدف ازانجاماین پژوهش، ارزیابی و تحلیل پیاده راه حافظیه شیراز و تلاش در جهت ارتقاء کیفیت آن می باشد؛ تحقیقحا ضر از نوع تو صیفی- تحلیلی بوده و ابزارهای بکارگرفته شده در آن، مطالعات کتابخانه ای و اسنادی ومشاهدات میدانی در کنار استفاده از 150 پرسشنامه و مصاحبه است؛ نتایج حاکی از آن است که بهلحاظ ماهیتی، رضایت نسبی نسبت به پیاده راه وبود دارد که البته این رضایتمندی بیشتر به علت وجودکاربری های هویت بخش همچون آرامگاه و تالار حافظ است اما از جهت سنجش کیفیت مؤلفه هایتشکیل دهنده در سطح پایینی قرار دارد و چه از نظر گردشگران چه از نظر ساکنان، تسهیلات موجودهمچون مبلمان و کاربری های خدماتی کوچک مقیاس، در سطح مطلوبی قرار ندارند و محور از پویاییلازم برخوردار نیست؛ لذا انجام یک برنامه ریزی صحیح در جهت جانمایی تسهیلات و کاربری های موردنیاز ضرورت می یابد.

کلیدواژه ها:

پیاده راه ، مؤلفه های کیفیت ، خیابان حافظیه شیراز ، سنجش کیفیت