جایگاه حقوق افراد نابینا و کم بینا در مدیریت شهری

امروزه در جهان با تکیه بر اصول بنیادین ارزش های انسانی، برابرسازی فرصت ها برای همه اقشار جامعه با شرایط ویژه ومنحصر به فرد، یکی از دغدغه های مهم جوامع بشری است. نابینایان و کم بینایان که با واقعیت موجود نه از منظر ناهنجاریهای درونی (جسمی و روحی) و ناهنجاری های بیرونی (عرصه های اجتماعی، فرهنگی، حقوقی) یکی از مهمترین اقشار ویژهدرون جامعه هستند، اگر ساز وکارهای حمایتی با نگرش حق محورانه (تبعیض مثبت) در جهت برابرسازی برای آنها فراهمنگردد، نمی توانند حتی از حقوق اولیه خود برخوردار شوند؛ لذا در این مقاله با روش تحلیلی توصیفی به مباحث شهر،شهروندی (نابینایان و کم بینایان) و مفاهیم آنها ،حقوق شهری و مدیریت بهینه شهری، وضعیت آن در قوانین موجودپرداخته شده است، نتایج تحقیق نشان می دهد که مدیریت شهری می تواند با آموزش حقوق شهروندی و تشویق شهروندانبه پیگیری حقوق خویش، اتخاذ رویکرد شهروند مداری و ایجاد فضای گفتگو میان شهروندان و مدیران شهری، اصلاح نظاماداری و ... در جهت ارتقاء حقوق نابینایان و کم بینایان نقش آفرینی کند.

کلیدواژه ها:

مدیریت شهری ، قوانین و مقررات ، حقوق شهروندی ، شهر ، نابینایان و کم بینایان