مطالعه اثرات روی ، آهن و منگنز بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم

کمبود عناصر کم مصرف در اراضی زیر کشت غلات گسترش جهانی دارد و میلیونها هکتار از اراضی قابل کشت در دنیا دارای کمبود یک یا چند عنصر غذایی کم مصرف هستند. طبق گزارش ولچ و همکاران (1991)، حدود 40 درصد از جمعیت دنیا از کمبود عناصر ریز مغذی از جمله روی رنج می برند. الیماز و همکاران (1997) با استفاده از روشهای مختلف مصرف سولفات روی در ارقام مختلف گندم نتیجه گرفتند که مصرف سولفات روی نه تنها عنملکرد را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد بلکه غلظت این عنصر در دانه گندم هم فزونی یافته و سبب غنی سازی دانه می شود. سیادت و همکاران (1378)، در آزمایش تاثیر کودهای دارای عناصر ریزمغذی مشاهده کردند که اثر این کودها بر عملکرد دانه گندم معنی دار بود. غلظت بحرانی روی در خاکهای کشور 0/77 میلی گرم بر کیلوگرم، غلظت بحرانی منگنز 4/6 میلی گرم بر کیلوگرم و برای آهن 4/5 میلی گرم بر کیلوگرم می باشد (ملکوتی و همکاران 1377). اراضی زیادی از خاکهای منطقه سیستان به دلیل بالا بودن PH خاک و کمی مواد آلی خاک دچار کمبود عناصر ریز مغذی می باشد . هدف از اجرای آزمایش بررسی اثرات اصلی و متقابل این عناصر بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم بوده است.