بررسی تاثیر سطوح و روش های مختلف مصرف سولفات روی و اسید بوریک بر عملکرد، کیفیت و جذب عناصر غذایی در دو رقم ذرت دانه ای

مصرف زیاد فسفر طی سالیان اخیر در اغلب خاک ها سبب کاهش جذب روی در گیاهان مختلف شده است. از طرف دیگر کمبود روی سبب انباشت فسفر در گیاه به حد سمیت می گردد. پارک گزارش نمود که با استفاده از روی علاوه بر افزایش عملکرد ذرت غلظت روی در قسمت های مختلف گیاه هم افزایش می یابد و همچنین ارقام مختلف ذرت توانایی گوناگونی از لحاظ استفاده از روی دارند. غیبی و ملکوتی در بررسی های خود چنین نتیجه گرفتند که محلول پاشی با سولفات روی با غلظت سه در هزار و یا مصرف 75 کیلوگرم در هکتار آن به صورت مصرف خاکی باعث افزایش عملکرد ذرت می شود. مارشنر روی و دیگر عناصر کم مصرف را در پروتئین سازی فعال می داند و کمبود روی را علت اصلی کاهش فعالیت آنزیم RNA پلی مراز و کاهش اسیدهای آمینه و در نتیجه کاهش سنتز پروتئین بیان میدارد. بور با مشارکت در تقسیم سلولی بافت های مریستمی، شرکت در تولید مواد هیدروکربن دار و پروتئین و انتقال آنها باعث بهبود عملکرد و کیفیت محصول می شود. این تحقیق بر آن است تا تاثیر مقادیر و روش های مختلف مصرف عناصر بور و روی بر عملکرد و کیفیت ارقام ذرت دانه ای را بررسی کند.