بررسی حد بهره برداری مجاز گونه های مهم مرتعی در مراتع نمونه پنج منطقه رویشی ایران (ایرانشهر- بریس)

بهره برداری مناسب و مجاز از مرتع موجب پایداری پوشش گیاهی ، جلوگیری از تخریب، و بهبود وضعیت آن می شود. در مدیریت اکوسیستم های مرتعی، حفظ و توسعه پوشش گیاهی از شاخصه های عمده می باشد. از طرفی شدت چرای مناسب، بهره گیری مداوم و اقتصادی را در مرتع موجب می گردد . یکی از فاکتور های مهم در تعیین ظرفیت چرایی مشخص کردن حد بهره برداری مجاز گونه ها می باشد . بعلت عدم اطلاعات کافی در این زمینه این پژوهش بمنظور تعیین حد بهره برداری مجاز 3 گونه مهم مرتعی در سایت بریس چابهار که نماینده بخش عمده ای از مراتع ساحلی اقلیم خلیج عمانی است، انجام گردید. در این بررسی سه شدت برداشت ‮‭25‬ ، ‮‭50‬ و ‮‭75‬ درصد با حالت بدون برداشت (شاهد) بعنوان تیمار های آزمایش بمدت 3 سال مورد مقایسه قرارگرفتند. در هر تیمار ‮‭10‬ پایه بعنوان تکرار مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج تجزیه واریانس اختلاف معنی داری را برای سالها ، اثر برداشت ها و اثر متقابل سال و شدت برداشت در سطح 1 درصد نشان می دهند. همچنین مقایسه میانگین سالها و اثر شدت های برداشت اختلاف معنی داری را نشان می دهند. نتایج حاصل از اثر متقابل سالها و شدت برداشت ، حد بهره برداری مجاز گونه ها را در برداشته است که برای تمام گونه های مورد بررسی ( ‮‭25‬ ‭( Sphaerocoma aucheri ‬، ‭Cyperus conglomeratus‬، ‭Atriplex leucoclada ‬درصد پیشنهاد می گردد. واژه های کلیدی: حد بهره برداری مجاز، شدت برداشت ، گونه های مرتعی، تولید علوفه ، سایت بریس چابهار.