بررسی اثردهی ترکیب 85-ICD در سلول های سرطانی و مدل های سرطانی موش های نود آزمایشگاهی
صاحب اثر: سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
نوع محتوی: طرح پژوهشی
زبان: فارسی
استان موضوع گزارش: البرز
شهر موضوع گزارش: کرج
شناسه ملی سند علمی: R-1092536
تاریخ درج در سایت: 27 بهمن 1397
دسته بندی علمی: علوم کشاورزی
مشاهده: 368
تعداد صفحات: 54
سال انتشار: 1392
نسخه کامل طرح پژوهشی منتشر نشده است و در دسترس نیست.
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
چکیده طرح پژوهشی:
طبق آخرین آمار های وزارت بهداشت ایران، سالانه حدود 30000 نفر بر اثر ابتلا به سرطان جان خود را از دست می دهند و مجموعا"حدود 650 هزار سال عمر از دست رفته در اثر ابتلا به سرطان ایجاد می شود. عواملی که ایجاد سرطان می نمایند ، در سه گروه وسیع جای می گیرند : انرژی تشعشعی ،ترکیبات شیمیایی و ویروسها. در حدود یک قرن است که مطالعه اثرات ضد سرطانی ترکیبات طبیعی انجام می پذیرد. از دهه 1940 تا ،2007 در حدود 155 مولکول سیتوتوکسیک جدید شناخته شده که 47 درصد آنها ترکیبات طبیعی یا مشتقات آنها هستند . تحقیقات 4 دهه اخیر بر روی جداسازی و بررسی ترکیبات سیتوتوکسین های سموم مار انجام گرفته است. تحقیقات کنونی در جهان تلاشی برای روشن شدن فعالیت ضدسرطانی سموم و توکسین های مار، عقرب و دوزیستان می باشد. فعالیتهای زیست شناختی و دارویی 85-ICD بر سلول های MDA-MB231 به منظور درک بهتر از آثار سیتوتوکسیک و آپوپتوتیک این ترکیب مورد بررسی قرار گرفت. بخش فعال 85-ICD ترکیبی از سه پپتید با وزن مولکولی 10000 تا 30000 دالتون است که از سم مار Agkistrodon halys و عقرب Hemiscorpius lepturus در موسسه رازی در سال 1385 توسط مجری طرح استخراج و تهیه گردید. در تحقیق حاضر سلولهای Hela به عنوان سلول های سرطانی انتخاب شدند. بررسی سیتوتوکسییته و تعیین IC50 و مکانیسم تاثیر این ترکیب توسط اندازه گیری آنزیم کاسپاز 8 انجام شد. همچنین موشهای نود به وسیله روش زنوگرافت به سرطان دهانه رحم توسط بافت حاصل از سلولهای Hela دچار شدند. تزریق ترکیب 85-ICD از طریق داخل رحمی و نیز داخل صفاقی انجام گرفت. نتایج حاصله نشان داد که این ترکیب در in vitro قابلیت مهار سلولهای سرطانی را با مکانیسم القا آپپتوز دارا می باشد. همچنین بر روی سلولهای نرمال تاثیر قابل ملاحظه ایی ندارد. همچنین میزان IC50 محاسبه شده برابر 1.3 28 g/ml می باشد. نتایج به دست آمده بر روی موشهای نود حاکی از این است که تزریق داخل توموری ترکیب قابلیت مهار رشد تومور را دارا می باشد در حالی که تزریق داخل صفاقی ترکیب به صورت چهار دوز روزانه تغییر قابل ملاحظه ایی بر روی مهار غده سرطانی ندارد.البته تعداد کم موشها و نحوه تزریق در این بررسی، می تواند علت عدم نتیجه ی مثبت در کنترل رشد تومور در موشهای نود باشد.