بررسی میزان سازگاری روش های مختلف تربیت انگور رقم بی دانه سفید در منطقه تاکستان (فاز دوم)

با مطالعه میزان سازگاری سیستم های مختلف تربیت انگور رقم بیدانه سفی د و تعیین یک سیستم سازگار با شرایط اکولوژیکی منطقه، بسیاری از مسایل و مشکلات تولید انگور در منطقه تاکستان قابل حل خواهد بود. با این هدف آزمایشی در فاز اول که همان استقرار طرح می باشد در ایستگاه تحقیقات انگور تاکستان پیاده شده است و در آن هشت تیمار روشهای مختلف تربیت انگور شامل پاچراغی، جنیوا، سنتی خزنده، کوردون کوتاه، گیو، کوردون دیواری، کوردون زمینی و سیستم وای‭(Y) ‬در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار و 6 بوته در هر کرت کشت گردیده با هم مقایسه شدند. در این آزمایش صفاتی چون عملکرد، درصد سفیدک سطحی، درصد خسارت کرم خوشه خوار، محیط خوشه، قطر خوشه، طول خوشه، طول حبه، عرض حبه، ‭pH‬، ‭TSS‬، ‭TA ‬و ‭TSS/TA ‬آب میوه، عملکرد کشمش، ضایعات کشمش و درصد خسارت گنجشک اندازه گیری شد. داده ها با نرم افزار ‮‭12‬‭.Gen Stat Ver ‬تجزیه واریانس شده و مقایسه میانگین ها براساس آزمون دانکن انجام گردید تا بهترین سیستم تربیت انگور رقم بیدانه مطابق با شرایط آب و هوایی تاکستان مشخص گردد. نتایج نشان دادند که سیستم کوردون دیواری نسبت به سایر سیستم های تربیتی در اولویت اول انتخاب و مناسب برای منطقه تاکستان بود. واژه های کلیدی :سیستم تربیت، انگور بیدانه سفید، کمیت و کیفیت انگور