مطالعه اثرات شوری بر رشد و تجمع برخی عناصر شیمیایی در پنج پایه مرکبات

مرکبات مهمترین محصول باغی شمال استان خوزستان می باشد و در صورت رفع بعضی مشکلات کشت ، می تواند در اکثر مناطق استان پرورش و توسعه یابد . از مهمترین مشکلات توسعه کشت مرکبات ، شوری آب آبیاری است و یکی از راه های مقابله با شوری انتخاب ارقام مقاوم نسبت به شوری می باشد . در این تحقیق مقاومت پنج پایه مختلف مرکبات شامل پایه های یک ساله نارنج، ولکامریانا ، تریس سیترنج، لیمو شیشه ( لیمو آب) و ماکروفیلا نسبت به 4 سطح شوری، در قالب یک طرح کاملا تصادفی و به شکل فاکتوریل در 3 تکرار در گلخانه بررسی گردید . در این طرح شوری فاکتور اصلی و رقم فاکتور فرعی بود . آب شبکه آ بیاری دز با شوری متوسط ‮‭500‬ میکرو زیمنس بر سانتی متر به عنوان شاهد ( آب بدون محدودیت برای مرکبات ) و شوری های ‮‭2500‬ ، ‮‭4500‬ و ‮‭6500‬ میکروزیمنس بر سانتی متر از منبع آب چاه شور منطقه استفاده گردید. تمام عملیات بر اساس روال نهالستانها و به صورت یکنواخت انجام و فقط شوری آب مصرفی متغیر بود. انجام عملیات طرح پس از شروع آبیاری سطوح مختلف به مدت ‮‭210‬ روز ادامه یافت. در این مدت یادداشت برداری ها از وضع ظاهری تیمارها شامل افزایش ارتفاع بوته ، سطح برگ ، درصد سوختگی و سبز ماندن برگ ها در پایان این دوره تعیین گردید. همچنین در پایان دوره میزان عناصر سدیم ، کلرور ، نیتروژن ، فسفر و پتاسیم در اجزای مختلف نهال و میزان عناصر سدیم و کلرور در خاک گلدان های تیمار های مختلف تعیین و سپس با استفاده از نرم افزار های آماری اثرات شوری آب آبیاری بر میزان رشد و ترکیب شیمیایی اندام مختلف نهال ها بررسی گردید. نتایج نشان داد که با افزایش سطح شوری ، شاخص های سطح برگ ، افزایش ارتفاع بوته ، درصد سوختگی برگ ، وزن خشک ریشه و حجم ریشه کاهش می یابد. محاسبات آماری نشان داد که بین پایه های مورد بررسی ، نارنج و لیمو شیشه کمترین و پایه های پونسیروس و تریس سیترنج و ولکامریانا بیشترین کاهش شاخص های رشد را دارد . واژه های کلیدی : تحمل شوری، اثر شوری بر خصوصیات شیمیایی خاک ،پایه های مرکبات