پایش شاه میگوی دریاچه مخزنی پشت سد ارس
صاحب اثر: سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
نوع محتوی: طرح پژوهشی
زبان: فارسی
استان موضوع گزارش: تهران
شهر موضوع گزارش: تهران
شناسه ملی سند علمی: R-1091506
تاریخ درج در سایت: 27 بهمن 1397
دسته بندی علمی: علوم کشاورزی
مشاهده: 272
تعداد صفحات: 86
سال انتشار: 1393
نسخه کامل طرح پژوهشی منتشر نشده است و در دسترس نیست.
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
چکیده طرح پژوهشی:
دریاچه مخزنی سدارس واقع در شمال غرب کشور در استان آذربایجان غربی تنها منبع آبی صید شاه میگوی آب شیرین( Astacus leptodactylus) درکشور بوده که همه ساله بیش از 250 تن از این آبزی به کشورهای مختلف جهان صادرمی شود.از طرف دیگریکی از سیاستهای شیلات ایران رهاسازی این موجوددرسایرمنابع آبی کشور بوده وبرای نیل به این هدف بررسی بیماریهای مخاطره آمیز مانند طاعون شاه میگو(قارچ آفانومیسس آستسی) وسایرعوامل بیماریزای قابل انتقال به دیگرآبزیان ازاولویتهای تحقیقاتی توسعه آبزی پروری درکشورمحسوب می شود.این تحقیق جهت پایش بهدشتی شاه میگوی آب شیرین دریاچه مخزنی سدارس از زمستان 1392 تاپاییز 1393 صورت گرفت.دراین راستا، 394 عدد شاه میگو( 255عدد نر139، عدد ماده ) صید و موردآزمایش قرارگرفت.در این بررسی 9گروه اپی بایونت وانگل تک یاخته مژکدارشناسایی گردید.از گروه انگلهای پریاخته ای Branchiobdella kozarovi با%100 شیوع در نمونه های اخذ شده در فصول بهار وتابستان تنها ارگانسیم جدا شده از این گروه بود که تاحدگونه شناسایی شد.آلودگی شدید در آبشش نمونه های بررسی شده در زمستان به Aeolosomahemprichi (Annelida) با %90 شیوع مشاهده گردید. بعلاوه ارگانیسم های همزیست با شاه میگو از قبیل : روتاتوریا ،نماتدهای آزادزی آب شیرین وسوکتوریا(بادکش داران) نیز در این بررسی مشاهده گردید. مطالعه قارچ شناسی ضایعات و نقاط ملانیزه در نمونه های مذکور نشان دهنده آلودگی آن ها بهPenicillium expansum، Fusarium sp.، Aspergillusflavus، Alternaria sp.، Saprolegnia sp. بود. نتایج بررسی های باکتریایی حضور باکتری های پاتوژن و بیماری زا را در شاه میگو تایید نمود.بیشترین درصد فراوانی(16/%15) در هپاتوپانکراس مربوط به باکتری Aeromonas hydrophila و کمترین درصد فراوانی(37/%1) مربوط به باکتری Yersinia بود.همچنین درهمولنف فقط باکتریهایAeromonas hydrophilaوStaphylococcus aureusبه ترتیب با در صد فراوانی 74/%22 و48/%5 جداسازی وشناسایی گردید. نتایج تحقیق نشان داد باکتری های Salmonella typhi، Escherichia coli وsp.Staphylococcus به طور توا مان بیشترین آلودگی را در شاه میگو و باکتری های Yersinia ruckeri و Salmonella typhiکمترین آلودگی را در شاه میگو ایجاد نموده اند.با توجه به جداسازی 6 گونه با کتری از هپاتوپانکراس و 2 گونه از همولنف می توان نتیجه گرفت که در نمونه های اخذ شده هپاتوپانکراس از درصد آلودگی بیشتری نسبت به همولنف برخوردار می باشد. واژه های کلیدی : شاه میگوی آب شیرین ،پایش بهداشتی، دریاچه مخزنی ارس ، ایران