تعیین ترکیبات شیمیایی و قابلیت هضم ( به روش In vitro) گونه های مهم مراتع شور و قلیایی استان گلستان
صاحب اثر: سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
نوع محتوی: طرح پژوهشی
زبان: فارسی
استان موضوع گزارش: گلستان
شهر موضوع گزارش: گرگان
شناسه ملی سند علمی: R-1091190
تاریخ درج در سایت: 27 بهمن 1397
دسته بندی علمی: علوم کشاورزی
مشاهده: 245
تعداد صفحات: 49
سال انتشار: 1394
نسخه کامل طرح پژوهشی منتشر نشده است و در دسترس نیست.
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
چکیده طرح پژوهشی:
پژوهش به منظور تعیین ارزش غذایی گونه های مرتعی شورپسند در دو مرحله فنولوژیکی انجام شد. ترکیبات شیمیایی 5 گونه مرتعیFrankenia hirsuta(FH)، Halocnemumstrobilaceum(HS)Halostachys caspica(HC)، Plantago coronopus(PC) و Salsola Turcomanica(ST) در دو مرحله رویشی و بذر دهی با استفاده از روش های استاندارد(AOAC ) و قابلیت هضم آنها به روش دو مرحله ای( تلی و تری) تعیین شد. برای مقایسه ارزش غذایی علوفه ها در بین گونه ها از طرح کاملا تصادفی و مقایسه بین مرحله رویشی و بذردهی ازآزمون t-test استفاده شد. نتایج نشان داد اختلاف بین گونه ها از نظر مقدار ماده خشک و ترکیبات شیمیایی معنی دار بود (0/05P<). بیشترین مقدار پروتیین خام در مرحله رویشی در گونه 66/13) HC درصد در سال اول و 11/66 درصد در سال دوم) و در مرحله بذردهی در گونه 45/9) HS درصد در سال اول و 8/62 درصد در سال دوم) مشاهده شد.مقدار دیواره سلولی بدون همی سلولز و لیگنین گونه ST در طول مراحل رشد کمتر از گونه های دیگر بود(0/05P<). اختلاف بین گونه ها در مرحله رویشی از نظر قابلیت هضم ماده آلی در ماده خشک، انرژی قابل هضم و انرژی قابل متابولیسم معنی دار بود(0/05P<) ولی در مرحله بذردهی، اختلاف بین گونه ها از نظر مقدار قابلیت هضم ماده آلی در ماده خشک، انرژی قابل هضم و انرژی متابولیسمی معنی دار نبود. بیشترین مقدار قابلیت هضم ماده خشک در مرحله رویشی( 78/75 درصد در سال اول و 78/00 درصد در سال دوم) و بذردهی( 58/70 درصد در سال اول و 60/26 درصد در سال دوم) در گونه ST مشاهده شد و اختلاف معنی داری با گونه های دیگر داشت(0/05P<). بیشترین مقدار انرژی قابل هضم و انرژی متابولیسمی در مرحله رویشی ( به ترتیب 8/92 و 7/37 مگاژول بر کیلو گرم در سال اول و 10/06 و 8/31 درصد در سال دوم) در گونه PC مشاهده شد و اختلاف معنی داری با گونه های دیگر داشت(0/05P<). در مرحله بذردهی نیز گونه های ST و FH دارای بیشترین انرژی قابل هضم و انرژی متابولیسمی بودند ولی اختلاف معنی داری با گونه های دیگر نداشتند. مرحله رشد تاثیر معنی داری بر افزایش دیواره سلولی بدون همی سلولز، سلولز و لیگنین گونه ها داشت(0/05P<). با طولانی شدن سن گیاه و رسیدن به مرحله بذردهی، مقدار پروتیین خام ، قابلیت هضم ماده خشک و قابلیت هضم ماده آلی گونه ها کاهش یافت(0/05P<). کلید واژه ها :ارزش غذایی، مرحله فنولوژیکی، گیاهان شورپسند.