بررسی مقدماتی کارایی بیکربنات پتاسیم (کالیبان 85%SP ) و پودر کایولین (سپیدان 95%WP) در مقایسه با قارچکش های متداول درکنترل بیماری سفیدک سطحی انگور"

بیماری سفیدک پودری انگور با عامل Erysiphe necator تقریبا در تمام نقاطی که انگور کاشته می شود وجود دارد و تحت شرایط مساعد گاه تا 80 درصد محصول را کاهش می دهد. برای مبارزه با این بیماری از سالهای بسیار دور از قارچکشهایی چون گل گوگرد و سولفور وتابل استفاده می گردیده است و در دهه اخیر قارچکشهای سیستمیک از جمله توپاس برای کنترل آن مورد استفاده قرار گرفته است لکن بعلت وجود محدودیت در استفاده از قارچکشهای موجود از جمله محدودیت دمایی در زمان استفاده گوگرد و ایجاد مقاومت در عامل بیماری در نتیجه استفاده مداوم از قارچکشهای سیستمیک، اخیرا استفاده از نمکها و ترکیبات معدنی از جمله بیکربنات پتاسیم (کالیبان 85%SP) و پودر کایولین (سپیدان 95%WP) بعلت بی خطر بودن آن برای انسان و محیط زیست جهت کنترل سفیدک پودری بسیاری از محصولات زراعی و باغی مورد توجه قرار گرفته است. هدف از اجرا این پروژه بررسی کارایی بیکربنات پتاسیم (کالیبان 85%SP) و پودر کایولین (سپیدان 95%WP) از محصولات شرکت کیمیا سبز آور و مقایسه آن با سموم متداول در کنترل این بیماری بود. این پروژه در قطعه ای از تاکستان واقع در شهرستان شاهرود بر روی رقم کشمشی با شش تیمار 1- پودر کایولین (سپیدان 95%WP) به میزان 3%، 2- پودر کایولین (سپیدان 95%WP) به میزان 5 %، 3- بیکربنات پتاسیم (کالیبان 85%SP) به میزان 5 در هزار، 4- توپاس 20 EW به میزان 125/0 در هزار، 5- گوگرد وتابل 80 درصد به میزان 3 در هزار، 6- شاهد ( آبپاشی ) در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار با سمپاش اتومایزر پشتی انجام شد. سمپاشی بر اساس فنولوژی درختان انگور در 3 مرحله انجام و داده های حاصل از شدت بیماری 15 روز پس از آخرین سمپاشی توسط نرم افزار MSTAT-C تجزیه و با استفاده از آزمون دانکن مقایسه میانگین های تیمارهای آزمایشی انجام شد. نتایج نشان داد بین میانگین کارایی قارچ کشهای مورد استفاده (تیمارهای مختلف) در کاهش شدت آلودگی برگ انگور به سفیدک سطحی تفاوت معنی داری در سطح 5% وجود دارد. گروه بندی تیمارهای آزمایشی نشان داد تیمار قارچکش پنکونازول (توپاس® EW 20%) به میزان 125/0 در هزار با شدت آلودگی 77/12 درصد بالاترین کارایی را در کنترل بیماری داشته و درگروه اول قرار گرفته و توانست موجب کاهش بیماری به میزان 35/76 در برگ انگورگردد. تیمار پودر کایولین (سپیدان 95%WP) به میزان 5 % + برتر 1 در هزار با میانگین شدت آلودگی 16/24 درصد و کاهش بیماری به میزان 26/55 درصد در گروه دوم و تیمار پودر کایولین (سپیدان 95%WP) به میزان 3% + برتر 1 در هزار با میانگین شدت آلودگی 54/28 ، تیمار سولفور (کومولوس اس® 80-90% WP) به میزان 3 در هزار با میانگین شدت آلودگی04/29 و از نظر کنترل بیماری در گروه سوم قرار داشتند. بیکربنات پتاسیم (کالیبان 85%SP) به میزان 5 در هزار+ برتر 1 در هزار با میانگین شدت آلودگی 69/34 و میزان کاهش بیماری 77/35 درصد در گروه آخر نسبت به شاهد آلوده قرار گرفت.