اصول برداشت و نگهداری میوه چیکو

چیکو یا ساپودیلا با نام علمی . Manilkara zapota Lاز میوه های گرمسیری متعلق به تیره Sapotaceae بوده و بومی مکزیک می باشد (ناکاسون و پال، 1998). چیکو درختی است همیشه سبز با رشد جستی که ارتفاع ارقام پیوندی آن روی پایه های کرول به 5 تا 10 متر می رسد (شکل 1 الف). برگ ها چرمی بوده و به سمت نوک جست دور هم جمع شده اند. گل های چیکو دو جنسی بوده و روی جست ها در قاعده برگ های مجتمع تشکیل می شوند. در ایران زمان گلدهی چیکو از اواخر اسفند تا اواخر خردادماه یعنی 45-60 روز بعد از گل انگیزی می باشد. بدلیل ظهور غیر همزمان گل ها روی یک درخت (شکل 1 ب)، میوه های با اندازه های مختلف روی درختان دیده می شوند که همزمان رسی نداشته و معمولا از تیرماه تا شهریور ماه به تدریج می رسند. میوه ها شیرین و خوشبو با قطر 5 تا 9 سانتی متر،گرد و یا تخم مرغی شکل، با وزن 75 تا 200گرم، دارای پوست قهوه ای زبر با گوشت به رنگ قهوه ای روشن حاوی 1 تا 4 دانه سیاه صاف هستند (شکل 1 ج، د). علاوه بر تازه خوری، قسمت گوشتی میوه چیکو در تهیه پودر خشک، شربت، مربا، سالاد میوه ای و ماست میوه ای استفاده می شود. از لاتکس درختان چیکو نیز به منظور تولید صمغ و در تهیه خمیردندان و آدامس استفاده می شود.