ارزیابی ژنوتیپهای چند جوانه چغندرقند نسبت به تنش شوری

علی رغم توسعه کشت مکانیزه در کشور و به دنبال آن استفاده از ارقام منوژرم چغندرقند، هنوز درصدی از سطح زیر کشت این محصول به ارقام چند جوانه اختصاص دارد. در شرایط خاکهای سنگین، تهیه نامناسب بستر بذر و یا انجام آبیاری های غرقابی و در شرایط تنش شوری و خشکی توصیه می شود که از بذور چند جوانه به منظور کاهش اثرات سو و افزایش درصد سبز و استقرار چغندرقند استفاده شود لذا با توجه به گسترش آب و خاک شور در ایران، اصلاح و تکثیر ارقام چند جوانه ضرورت داشته و لازم است ژرم پلاسم چند جوانه چغندرقند از نظر تنش شوری مورد مقایسه قرار گیرد تا در آینده بتوان به ارقام چند جوانه متحمل به شوری دست یافت. برای این منظور 20 گرده افشان با زمینه تحمل به خشکی و ریزومانیا ابتدا در آزمایشگاه در شرایط آب منطقه با هدایت کمتر از دو و شوری 20 دسی زیمنس برمتر به صورت آزمایش فاکتوریل(فاکتور اول سطوح شوری در دو سطح نرمال و شور و فاکتور دوم 20 ژنوتیپ) در قالب طرح کامنلا تصادفی با چهار تکرار از نظر درصد جوانه زنی بین کاغذ و روش سریع جوانه زنی در ارلن با هم مقایسه شده و سپس در محیط گلخانه در شرایط آب منطقه با هدایت کمتر از دو و شوری 16 دسی زیمنس بر متر با چهار تکرار مورد آزمون قرار گرفتند. نمونه برداری حدود دو ماه بعد از اعمال تنش در مرحله هشت برگی چغندرقند (استقرار) انجام وعملکرد تر و خشک اندام هوایی و ریشه و عناصر سدیم و پتاسیم، کربوهیدرات محلول اندازه گیری شد و در نهایت ژنوتیپ های PB13-S2-151-HSF-915، 7233، S1–930882، S1–931008، Poly8823، S1–930770، Gazale، S1–930910، 5RR-87-HS-28، S1–930792 بر اساس مجموع صفات جوانه زنی به روش سریع و روش بین کاغذ، صفات عملکردی و بیوشیمیایی به عنوان ده ژنوتیپ برتر در تنش شوری انتخاب شدند. کلمات کلیدی: آزمایشگاه، تنش شوری، پلی ژرم، گلخانه،