شناس ایی میزان آگاهی کشاورزان برای مدیریت آب و خاک، امکانات سخت افزاری و نرم افزاری مورد نیاز و راه کارهای تقویت ارتباط بین کشاورزان و کارشناسان (گزارش منطقه-ای استان خوزستان)

صشناخت و صاهتمام کافی منابع انسانی، در کنار عوامل متعدد طبیعی (منابع آب، خاک، هوا) و امور فن ی می تواند ارتقا وضعیت موجود در بخش کشاورزی هر منطقه را به دنبال داشته باشد. یکی از مقدمات و پیش نیازهای این ضرورت، تعیین صمیزان آگاهی کشاورزان در خصوص مسایل آب و خاک است. بمنظور شناسایی نیازها و اولویت های آموزشی- ترویجی بهره برداران بخش کشاورزی در استان و امکانات سخت افزاری و نرم افزاری مورد نیاز، این طرح پژوهشی با تنظیم پرسش نامه های مربوطه آغاز گردید. در این مطالعه، ضمن ارتباط مستقیم با کشاورزان و همکاری و همفکری کارشناسان و ناظران سه منطقه در استان خوزستان، اطلاعات مورد نیاز جمع آوری و تحلیل شد. نتایج طرح نشان داد که علی رغم تلاش های فراوانی که انجام شده و یا در حال انجام می باشد (اقدامات ترویجی، آموزشی و نیز امور اجرایی مختلف چون تکمیل شبکه های فرعی آبیاری و زهکشی، تشویق زارعین برای تسطیح، پوشش انهار، آبیاری تحت فشار، ... و ارایه تسهیلات در این رابطه)، چهره واقعی مدیریت آب و خاک تا صافق ایده آل آن فاصله زیادی دارد. عمده این کاستی ها را می توان به ویژگی های خاص منطقه از لحاظ اقلیمی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، امنیتی، و ... مرتبط ساخت. درعین حال، مسایل مبتلابه مدیریت منابع آب و خاک، صرفا ناشی از ناکافی بودن صدانش بهره برداران نیست، بلکه نوع صنگرش موجود به منابع، و فراهم بودن صانگیزه و شرایط مساعد کاری نیز از اهمیت ویژه ای برخوردار است. لذا برای ارتقا وضع موجود، بایستی ضمن فراهم نمودن صبسترهای سخت افزاری ، در انجام ترویج و صانتقال یافته ها و آگاهی ها نیز، زمینه ترسیب و تحکیم آنها را در کانون صپذیرش قلبی مخاطبین مد نظر قرار داد. در این راستا، توصیه های لازم در سه بخش میزان آگاهی، ضرورت های نرم افزاری و سخت افزاری، و تقویت ارتباطات کشاورزان و کارشناسان ارایه گردید. واژه های کلیدی میزان آگاهی، نگرش به منابع طبیعی، آموزش و ترویج، مدیریت آب و خاک، بستر کار کشاورزی

کلیدواژه ها:

کشاورزان ، مدیریت منابع ، فعالیت های ترویجی ، آموزش