شناخت مزیتهای نسبی و امکان سنجی استقرار صنایع تبدیلی و تکمیلی بخش کشاورزی در استان های خراسان، خوزستان، سیستان وبلوچستان و چهارمحال وبختیاری

پروژه صنایع تبدیلی با عنوان صشناخت مزیتهای نسبی و امکان سنجی استقرار صنایع تبدیلی و تکمیلی بخش کشاورزی در استانهای خراسان، خوزستان، سیستان و بلوچستان و چهارمحال و بختیاری به پیشنهاد و سفارش معاونت صنایع و توسعه روستایی وزارت جهاد کشاورزی (دفتر صنایع تبدیلی و تکمیلی) و با هدف افزایش کارایی استفاده از محصولات کشاورزی از طریق شناخت مزیتهای نسبی، قابلیت ها، امکانات و تنگناهای موجود در هر منطقه، در راستای ایجاد و گسترش صنایع تبدیلی و تکمیلی بخش کشاورزی توسط پژوهشکده مهندسی جهاد کشاورزی انجام گرفته است. روش مطالعه از یکسو مستلزم شناخت کمی استان از دیدگاه بهره مندی از منابع طبیعی، ان سانی و زیر بنایی است و از سوی دیگر نیازمند بررسی احتیاجات فعالیت های صنایع تبدیلی و ت کمیلی است. این صنایع در دسته های اصلی زراعی و باغی، محصولات دامی،شیلات و زنبورداری و تا سطح کدهای 4 رقمی ‭ISIC ‬مورد تحلیل قرار گرفته است. واحد تحلیل در این مطالعه شهرستان می باشد. به این معنی که در نهایت ، پیشنهادات ارایه شده جهت ایجاد صنایع به تفکیک شهرستانهای هر استان ارایه شده است. که تعداد شهرستانهای مورد مطالعه در 4 استان‮‭54‬ شهرستان می باشد. روش تحلیلی استفاده شده در این پروژه مدل ماتریسی امکانات و نیازها می باشد و تشریح الگوی مکانیابی صنایع با استفاده از این ماتریس صورت گرفته است. نتایج نهایی پروژه که بر اساس ارزیابی امکانات و مزیتها در عرصه های گوناگون اجتماعی، اقتصادی، طبیعی و کالبدی بوده است به صورت پیشنهاد صنایع تبدیلی و تکمیلی بخش کشاورزی در هر شهرستان تا سطح کدهای 4 رقمی ‭ISIC ‬همراه با اولویت بندی این صنایع و ارایه ظرفیتهای اسمی پیشنهادی برای این صنایع می باشد. واژههای کلیدی: صنایع تبدیلی و تکمیلی- بخش کشاورزی- مزیت نسبی- مازاد تقاضا- اولویت بندی