بررسی میزان هم خوانی نقشه های طبقات فرسایش حاصل از مدل های ‭EPM ‬و ‭MPSIAC (‬مطالعه موردی حوزه آبخیز شهریاری)

داشتن ارزیابی مناسبی از صحت و نحوه پراکنش طبقات فرسایش حاصل از مدل ها می تواند کمک موثری در نتیجه گیری بهتر از مدل ها و به کارگیری نتایج آنها در اولویت بندی مناطق و برنامه ریزی های حفاظتی داشته باشد. بنابراین تعیین دقت توزیع طبقات فرسایش حاصل از مدل ها و بهبود آنها لازم است. این تحقیق به منظور بررسی صحت و میزان هم خوانی نقشه های طبقات شدت فرسایش حاصل از مدل های ‭EPM ‬و ‭MPSIAC ‬با طبقات فرسایش حاصل از مدل ‭BLM (‬به عنوان واقعیت زمینی وضعیت فرسایش) انجام گرفت. اطلاعات مورد نیاز مدل ها جمع آوری و بر اساس دستورالعمل و راهنمای هر مدل، عوامل مربوطه امتیازدهی و آماده استفاده در اجرای مدل شدند. پس از اجرای مدل ها، نقشه طبقات شدت فرسایش تهیه، سپس میزان هم خوانی نقشه های حاصله در مقایسه با خروجی مدل ‭BLM ‬از طریق برخورد آنها در محیط ‭GIS‬، با بررسی جدول ماتریس خطا تعیین شد. ارزیابی دقت نقشه های حاصل از طریق مقایسه آن ها با نقشه واقعیت زمینی در دوحالت (برای کل منطقه و در نقاط نمونه برداری شده) صورت گرفت. برای ارزیابی دقت توزیع مکانی نقشه های تهیه شده از آماره های ‭RMSE‬، ‭MAE ‬و ‭MBE ‬نیز استفاده شد. نتایج نشان داد که در مدل ‭MPSIAC ‬نسبت به مدل ‭EPM‬، مقدار ‭RMSE‬، ‭MAE ‬و ‭MBE ‬پایین تر بوده و بنابراین دقت توزیع مکانی طبقات فرسایش حاصل از مدل ‭MPSIAC ‬با طبقات فرسایش واقعیت زمینی(خروجی مدل ‭(BLM ‬بیشتر از مدل ‭EPM ‬است. در هر دو مدل در نقاط نمونه برداری شده نسبت به حالتی که کل حوضه درنظرگرفته شده، دقت کلی وضریب کاپا بالاتر است. با توجه به نتایج ، مقدار ضریب کاپا در هر دو حالت برای مدل ‭MPSIAC ‬بیشتر از مدل ‭EPM ‬است. لذا میزان هم خوانی و دقت طبقات فرسایش حاصل از مدل ‭MPSIAC ‬با خروجی مدل ‭BLM (‬به عنوان نقشه واقعیت زمینی) بیشتر از مدل ‭EPM ‬است. کلید واژه ها: نقشه- فرسایش- ماتریس خطا- دقت کلی- ضریب کاپا‭- MPSIAC- EPM-BLM GIS