اثر نسبت های مختلف ملاس در جیره های حاوی کود مرغی فرآوری شده بر گوارش پذیری و انرژی قابل متابولیسم خوراک در گوسفند

در این پژوهش اثرسطوح مختلف ملاس چغندر قند بر بازدهی استفاده از کود مرغی فرآوری شده درجیره غذایی گوسفند مورد بررسی قرارگرفت. بدین منظور3 جیره آزمایشی بر روی ‮‭15‬ راس گوسفند نر بالغ مغانی در قالب طرح کاملا تصادفی مورد آزمایش قرار گرفت. هر سه جیره حاوی ‮‭26‬ درصد کاه گندم، ‮‭26‬ درصدیونجه و ‮‭24‬ درصد کود مرغی بودند اما ‮‭24‬ درصد باقی مانده در جیره اول با استفاده از دانه جو و ذرت (هر کدام به میزان ‮‭12‬ درصد) تامین شد و در جیره های 2 و 3 به ترتیب 5 و ‮‭10‬ درصد ملاس (بر حسب ماده خشک در کل جیره) به جای سهم جو و ذرت استفاده شد. جیره ها دارای انرژی قابل متابولیسم و پروتیین خام یکسان بودند. نتایج نشان داد که با افزودن ملاس، قابلیت هضم ماده خشک و پروتیین خام جیره به طور خطی بهبود یافت (‮‭0/05‬‭p<)‬، ولی گوارش پذیری ماده آلی، فیبر نامحلول درشوینده خنثی منهای خاکستر ‭(NDFom)‬، فیبر نامحلول درشوینده اسیدی منهای خاکستر‭(ADFom)‬، و گوارش پذیری ماده آلی در ماده خشک ‭(DOMD) ‬و نیز میزان انرژی قابل متابولیسم تحت تاثیر جیره های آزمایشی قرار نگرفت. به علاوه، مقادیر آلانتویین،گزانتین به علاوه هیپوگزانتین، کل مشتقات پورینی دفع شده، کل مشتقات پورینی جذب شده و پروتیین میکروبی سنتز شده در شکمبه، با مصرف ملاس در جیره به طور خطی افزایش یافت. مقدار ‭pH ‬و غلظت آمونیاک شیرابه شکمبه با افزودن ملاس درجیره به طور خطی کاهش نشان داد، در حالی که مقدار بوتیرات شکمبه به طور خطی افزایش یافت (‮‭0/05‬‭p<). ‬غلظت کل اسیدهای چرب فرار، استات، پروپیونات، ایزووالرات، والرات و نسبت استات به پروپیونات در شکمبه تحت تاثیر جیره های آزمایشی قرار نگرفت. به جز غلظت نیتروژن اوره ای خون که با افزایش سطح ملاس در جیره به طور خطی کاهش یافت (‮‭0/05‬‭p<)‬، جیره های آزمایشی تاثیری بر سایر متابولیت های خون نداشتند. در مجموع، مکمل کردن کود مرغی با ملاس تا سطح ‮‭10‬ درصد ماده خشک جیره غذایی، به جای بخش غله جیره، اثر مطلوبی بر قابلیت هضم و سنتز پروتیین میکروبی در گوسفند داشت. واژه های کلیدی : ملاس، کود مرغی فراوری شده، قابلیت هضم، تخمیر شکمبه ای، گوسفند