بررسی تنوع ژنتیکی جدایه های Rhizoctonia solani عامل بیماری شانکر ساقه و شوره سیاه سیب زمینی در اصفهان
صاحب اثر: سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
نوع محتوی: طرح پژوهشی
زبان: فارسی
استان موضوع گزارش: تهران
شهر موضوع گزارش: تهران
شناسه ملی سند علمی: R-1053952
تاریخ درج در سایت: 27 بهمن 1397
دسته بندی علمی: علوم کشاورزی
مشاهده: 218
تعداد صفحات: 42
سال انتشار: 1394
نسخه کامل طرح پژوهشی منتشر نشده است و در دسترس نیست.
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
چکیده طرح پژوهشی:
سیبزمینی با نام علمیL. Solanumtuberosum از محصولات مهم در جیره ی غذایی به شمار می رود. بیماری ریزوکتونیایی، در اثر قارچRhizoctoniasolani از بیمارهای مهم مزارع سیبزمینی کشور است که با علایم شانکر خشک و شورهسیاه ظاهر میشود و محصول را از نظر کمی و کیفی به شدت کاهش میدهد. لذا، با توجه به اهمیت موضوع، بررسیهایی روی صفات جدایه های قارچ عامل بیماری، شامل مورفولوژی، بیماریزایی، آناستوموزی و تنوع ژنتیکی، از استانهای اصفهان، اردبیل، فارس، همدان، سنندج و کرمان (منطقه جیرفت) در قالب طرح آماری کاملا تصادفیانجام شد. در مجموع، 300 جدایه جمع آوری شد که تعداد 30 جدایهیمتفاوت از نظر ظاهری با سایر جدایهها، انتخاب ومطالعات روی آنها متمرکز شد. جدایهها، از نظر روند رشد کلونی بااختلاف 57/8 الی64/4 درصد با یکدیگر تفاوت داشتند. رنگ کلونی جدایهها، از قهوهای تیره تاکرم رنگ متفاوت بودند. قطر میسلیومی جدایهی روستای نیاز، دارای بیشترین مقدار با اختلاف 46/6 درصد، نسبت به جدایههای سمیرم، گلپایگان و اقلید با کمترین قطر بودند. در تولید اسکلروت، جدایهی سنندج، دارای بیشترین میزان و جدایههای جیرفت ، اقلید، آباده، کازرون، گلپایگان، سمیرم و اصفهان، دارای کمترین مقدار اسکلروت با اختلاف 75 درصد بودند. بیماریزایی جدایهها، نشان داد که همهی جدایهها، بیماریزا بوده و ایجاد شانکر خشک ساقه نمودند. بیشترین شدت بیماری، متعلق به جدایههای اصفهان و جیرفت با اختلاف 88/9 درصد نسبت به جدایههای سمیرم و رزن با کمترین شدت بیماری بود. در تنوع ژنتیکی با نشانگر RAPD، از 10 آغازگر اختیاری استفاده شد. غلظتDNA استخراج شده ازجدایه ها، با استفاده از ژل آگاروز و روش اسپکتوفتومتری بین 100 تا 600 نانوگرم در میکرولیتر برآورد شد. ماتریکس تشابه،براساسضریبجاکارد توسطنرمافزار NTSYS-PC براینمونههامحاسبهشد. سپس،گروهبندی جدایههاباروش UPGMA انجامگرفت.دامنه ضریب تشابه ژنتیکی بینجدایه ها 23 -1/00/،0 بامیانگین ضریبتشابه ژنتیکی0/685 و ضریب کوفنتیک733/ .r =، برآورد شد. در این بررسی، بیشترین ضریب تشابه با غرابت بالا، مربوط به جدایه رزن1 ، آقا باقر،3 مرودشت2 واقلید5 برابر یک بود و از لحاظ تعدد و جایگاه های الل ها در لوکس های خود بودهکه در طول و عرض جغرافیایی پراکنده شده اند.این نشان می دهد که این جدایه ها، مربوط به یک منبع بوده و یا دارای اجداد خیلی نزدیک و مشترک هستند. کمترین ضریب تشابه مربوط به نیر،3 کبودرآهنگ،1 جیرفت5 و ده پیاز2 با 0/23 بود که نشان می دهد، این جدایهها از نظر جغرافیایی در مناطق متفاوتی بوده اند. هم چنین، ارتباطی بین این جدایه ها، از نظر صفات مورد بررسی نشان نداده و همبستگی خاصی بین آنها، از نظر جغرافیایی، بیماری زایی و تنوع ژنتیکی حاصله، مشاهده نگردید. واژه های کلیدی:PCR، جدایه، سیب زمینی، ژنتیک، RAPD، ریزوکتونیا، اصفهان.