بررسی تاثیر قارچکشهای مختلف در کنترل Monosporascus cannonballus عامل پوسیدگی ریشه و زوال بوته های طالبی وخربزه در ایران
صاحب اثر: سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
نوع محتوی: طرح پژوهشی
زبان: فارسی
استان موضوع گزارش: تهران
شهر موضوع گزارش: تهران
شناسه ملی سند علمی: R-1053682
تاریخ درج در سایت: 27 بهمن 1397
دسته بندی علمی: علوم کشاورزی
مشاهده: 794
تعداد صفحات: 23
سال انتشار: 1394
نسخه کامل طرح پژوهشی منتشر نشده است و در دسترس نیست.
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
چکیده طرح پژوهشی:
پوسیدگی ریشه و زوال بوته های طالبی و خربزه بر اثر Monosporascus cannonballus ، از بیماریهای مهم این محصول بویژه در مناطق گرم و خشک در دنیا و از جمله ایران می باشد. نبود ارقام مقاوم از یک سو و جدید بودن و همه گیری این بیماری در مزارع خربزه و طالبی در ایران و خسارت بالای ناشی از آن از سوی دیگر لزوم به کارگیری روشهای مختلف و ازجمله بررسی پتانسیل ترکیبات شیمیایی در جهت کاهش خسارت ناشی از این بیمارگر را ضروری می نماید. در این تحقیق، تاثیر قارچکشهای ایپرودیون+ کاربندازیم (%Rovral TS; WP5.52)، پروکلراز (%Accord; WP50) و آزوکسی استروبین + دیفنوکونازول (Ortiva Top; 325 SC) در مقایسه با متالاکسیل گرانول (%Ridomil; G5) و شاهد (بدون اعمال تیمار قارچکش) روی این بیمارگر در مزارع طالبی و خربزه مناطق گرمسار و ساوه مورد بررسی قرار گرفت. هر یک از قارچکشها در دز توصیه شده (ایپرودیون-کاربندازیم به میزان 1/5 کیلوگرم در هکتار، پروکلراز به میزان 3 کیلوگرم در هکتار، آزوکسی استروبین + دیفنوکونازول به میزان 3 لیتر در هکتار و متالاکسیل گرانول %5 به میزان 20 کیلو گرم در هکتار) در سه زمان: مرحله کشت، مرحله 12-10 برگی (حدود یک ماه بعد از کشت) و مرحله ای که میوه ها تشکیل ولی هنوز نارس هستند (مرحله سیبچه: حدود 2 ماه بعد از کشت) بصورت افزودن محلول قارچکش به خاک در زمان کشت و از طریق آب آبیاری در مراحل دوم و سوم استفاده شدند. آزمایش در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار انجام شد. ارزیابی تیمارها در پایان فصل با تعیین درصد بیماری، شدت بیماری و نیز مقایسه وزن ریشه 4 بوته در هر کرت آزمایشی انجام شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SAS تجزیه آماری شده و میانگین داده ها با استفاده از آزمون دانکن مقایسه شدند. در هر دو منطقه اجرای آزمایش کلیه قارچکشها بر روی درصد وقوع بیماری، شدت بیماری و وزن ریشه اختلاف معنی داری نشان دادند. قارچکشهای متالاکسیل و رورال تی اس در منطقه ساوه به طور مشابه بیشترین تاثیر را در کاهش وقوع و شدت بیماری و افزایش وزن ریشه داشتند. در منطقه گرمسار قارچکشهای آکورد و متالاکسیل بیشترین تاثیر را در کاهش وقوع بیماری داشتند. این دو قارچکش به همراه ارتیواتاپ بیشترین تاثیر را در کاهش شدت بیماری و افزایش وزن ریشه نشان دادند. واژه های کلیدی: کنترل شیمیایی، خاکبرد، قارچکش، Monosporascus csnninbsllus، پوسیدگی ریشه، طالبی، خربزه
نویسندگان