اندازه گیری کارآیی انرژی و تعیین شاخص های اقتصادی واحدهای تولید مرغ گوشتی استان البرز

صنعت طیور یکی از بزرگ ترین و توسعه یافته ترین صنایع موجود در کشور است و بررسی میزان انرژی مصرفی در مرغداری یکی از مهم ترین مسایل در پرورش مرغ گوشتی می باشد. تحقیق حاضر به بررسی روند مصرف انرژی و میزان مصرف آن در ‮‭36‬ واحد از مرغداری های پرورش مرغ گوشتی در استان البرز می پردازد. اطلاعات مورد نیاز این تحقیق از طریق پرسشنامه و مصاحبه حضوری جمع آوری شد. نهاده های اصلی ورودی شامل خوراک مصرفی، سوخت (گاز و گازوییل)، الکتریسیته، نیروی انسانی، ماشین ها و جوجه یک روزه گوشتی و نهاده های خروجی گوشت مرغ و فضولات بستر بودند. کل انرژی های ورودی و خروجی برای هزار قطعه مرغ به ترتیب ‮‭125/2‬ و ‮‭24/9‬ گیگاژول بدست آمد. شاخص های انرژی شامل نسبت انرژی، بهره وری انرژی و انرژی ویژه به ترتیب 2/،‮‭0/019 0‬ کیلوگرم بر مگاژول و ‮‭52/55‬ مگاژول بر کیلوگرم بدست آمدند. سوخت مصرفی (گاز و گازوییل) با ‮‭50/84‬ و خوراک مصرفی با ‮‭42/43‬ درصد بیشترین سهم و جوجه یک روزه با ‮‭0/39‬ و نیروی انسانی با ‮‭0/06‬ درصد کمترین سهم را در بین نهادهای ورودی به خود اختصاص دادند. مقایسه انرژی مصرفی در سه سطح جوجه ریزی کمتر از ‮‭15000‬ قطعه، ‮‭15000‬ تا ‮‭30000‬ و بیشتر از ‮‭30000‬ قطعه نشان داد که نسبت انرژی در سطح سوم بیشتر از سطوح دیگر می باشد. کارآیی واحدهای مرغداری بررسی شده با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها بررسی شد و نتایج نشان داد که در الگوی بازگشت به مقیاس ثابت تعداد ‮‭13‬ واحد دارای کارآیی فنی با میانگین ‮‭0/93‬ و در الگوی بازگشت به مقیاس متغیر تعداد ‮‭21‬ واحد دارای کارآیی فنی خالص با میانگین ‮‭0/99‬ بودند. کلید واژه ها: کارآیی انرژی، مرغ گوشتی، تحلیل پوششی داده ها، سوخت