بررسی سازگاری و مقایسه صفات کمی و کیفی ارقام جدید گیلاس با شرایط آب و هوایی ایران( فاز دوم)

ایران یکی از مهم ترین کشورهای تولید کننده گیلاس در دنیا است. خودناسازگاری و دگر ناسازگاری یکی از عوامل مهم محدودکننده تولید این محصول می باشد. استفاده از ارقام خودبارور یکی از راه های حل این مشکل است. با توجه به وجود برخی از ارقام خودبارور خارجی گیلاس در کشور، این مطالعه با هدف بررسی سازگاری 6 رقم وارداتی شامل ارقام قرمز دورفی کلون تری ، سامیت ، استلا ، سامبرست ، سابیما ، بلامارکا و یک رقم داخلی سیاه مشهد در شرایط استان های البرز، اردبیل و خراسان رضوی طی سال های زراعی ‮‭92-89‬ انجام شد. از طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار و هر تکرار شامل سه اصله استفاده شد. در بررسی عادت گلدهی مشاهده شد که در بیشتر ارقام گل روی سیخک و شاخه یکساله تشکیل گردید، لیکن تشکیل میوه عمدتا در سیخک ها اتفاق افتاد. نتایج بررسی صفات رویشی نشان داد که بین ارقام مورد مطالعه از لحاظ قدرت رشد رویشی (ارتفاع، عرض تاج و حجم تاج) تفاوت معنی داری وجود داشت. بگونه ای که ارقام سامیت و سان برست به ترتیب از بیشترین و کمترین رشد رویشی برخوردار بودند. در میان ارقام مورد مطالعه، بلامارکا زودگل ترین(7 فروردین) و سامیت دیرگل ترین(‮‭17‬ فروردین) ارقام بوده و از این لحاظ، یک تفاوت ده روزه مشاهده شد. طول دوره گلدهی در یک دامنه ‮‭5-10‬ روزه بود. از لحاظ متوسط وزن میوه ارقام متفاوت بودند. بطوری که سان برست با ‮‭9/83‬ گرم و بلامارکا با ‮‭3/14‬ گرم به ترتیب از بیشترین و کمترین متوسط وزن برخوردار بودند. نتایج این تحقیق همچنین نشان داد که ارقام سامیت ، سابیما ، بلامارکا ، و سیاه مشهد خودناسازگارند و ارقام استلا ، قرمز دورفی کلون تری و سامبرست در شرایط استان خراسان رضوی خودسازگارند. نتایج همچنین نشان داد در ارقام خودبارور، استفاده از ارقام گرده زای مناسب منجربه افزایش درصد تشکیل میوه شد. واژه های کلیدی: خصوصیات کمی و کیفی، خودناسازگاری، گرده افشانی، گرده زا