اثرات تنش آبی در مرحله گلدهیو میوه نشینی بر خصوصیات کمی و کیفی خرمای رقم برحی در شرایط نخلداران

مراحل گلدهی ومیوه نشینی از حساسترین مراحل رشد نخلخرماستکهنقش مهمی در افزایش کمیت وکیفیت محصول دارد. در برخی مناطق استان خوزستان،نخلکاران برای جلوگیری از ریزش میوه و کاهش عملکرد میوه،از آبیاری درختان در دوره گلدهیو میوه نشینی اجتنابمی نمایند و یا به میزان اندک صورت می گیرد. به منظور تعیین برنامه آبیاری مناسب در مراحل مذکور، دو قطعه شاهد و تیمار در نخلستان انتخاب شدند. در قطعه شاهد با شروع مرحله گلدهی، آبیاری درختان مطابق عرف نخلدار به مدت 45 روز قطع شد، ولی در قطعه تیمار آبیاری درختان در مرحله گلدهی و میوه نشینی پس از 50 میلی متر تبخیر تجمعی از تشت کلاس Aانجام گردید. درصد میوه نشینی و ریزش میوه و همچنین وزن، طول، قطر وحجم هر میوه و عملکرد میوه درختاندو قطعه شاهد و تیماراندازه گیری گردید. نتایج نشان داد که اختلاف بین قطعه شاهد و تیمار آبیاری از نظر درصد میوه نشینی وریزش میوه و طول و حجم میوه معنی دار نبود، اما از نظر وزن و قطر میوه در سطح آماری یک درصد و از نظر عملکرد میوه در سطح آماری پنج درصداختلاف معنی داری وجود داشت.آبیاری پس از 50 میلی متر تبخیر تجمعی از تشتکلاس A،موجب افزایشوزن،قطر و عملکرد میوه گردید.