آزمون امکان سنجی جایگزینی مالچ های غیر نفتی و نفتی کم زیان آورتر به منظور تثبیت تلماسه های فعال خوزستان و اراضی مشابه در کشور

از مسایل و مشکلات موجود در مناطق خشک و نیمه خشک فرآیند فرسایش بادی و گسترش شن های روان می باشد. حرکت شن های روان تمهیدات لازم برای کنترل بیولوژیک آنها را مشکل می سازد. تثبیت همزمان مکانیکی و بیولوژیکی شن های روان، روش مناسبی برای تثبیت آنها به حساب می آید. یکی از راه های جلوگیری از وزش بادهای شن و ماسه و کم کردن اثرات آن، مالچ پاشی می باشد. در این پژوهش تاثیر کوپلیمر و هیدرومالچ در کنترل فرسایش بادی بررسی شده است. هیدرومالچ از براده های کاغذ، چسب و برخی ترکیبات شیمیایی و کوپلیمر از شرکت ایمن پلیمرسازه تهیه گردید. خاک ها از دشت خوزستان برداشته شدند. در آزمایشگاه پژوهشکده حفاظت خاک و آبخیزداری برخی ویژگی های فیزیکی و شیمیایی نمونه های خاک اندازه گیری شدند. پس از پخش دو نوع مالچ مورد آزمایش برسطح نمونه های خاک در سینی دستگاه تونل بادی، دو سرعت باد، یک برابر و دوبرابر سرعت آستانه فرسایش در سه شیب 0، 4 و 8 درصد بر روی آن ها اعمال شد. سپس میزان ذرات شن فرسایش یافته در حالت شاهد (بدون کاربرد مالچ) و با کاربرد مالچ در دو سرعت و دو شیب اندازه گیری شد تا تاثیر هر کدام از مالچ ها در مهار فرسایش بادی مشخص شود. نتایج نشان دادند که هردو نوع مالچ فرسایش بادی را به صفر می رسانند ولی هیدرومالچ در شیب 8 درصد توانایی استقرار بر روی شن ها را ندارد. در مجموع با توجه به استقرار بهتر و صرفه اقتصادی مناسب تر کوپلیمر، این نوع مالچ برای کاهش فرسایش بادی در منطقه پیشنهاد می گردد. واژ گان کلیدی: خوزستان، مالچ، تونل بادی، فرسایش بادی