بررسی کشت نشایی چغندرقند پس از آبگیری از غلات

در این بررسی با هدف جایگزین کردن چغندرقند به جای ذرت علوفه ای در تناوب معمول منطقه (گندم -ذرت) بود. جهت دستیابی به این هدف تاثیر روش کشت نشایی و کشت بذر بر عملکرد چغندرقند ارزیابی شد. نشا لازم برای انجام آزمایش به دو روش گلدانی و بدون گلدان (ریشه لخت) تهیه شد. تیمار هاعبارت بودند از: 1- نشا بدون گلدان (ریشه لخت) پس از برداشت جو، 2- نشا گلدانی پس از برداشت جو، 3- کشت مستقیم بذر پس از برداشت جو، 4- نشا ریشه لخت پس از برداشت گندم، 5- نشا گلدانی پس از برداشت گندم، 6- کشت مستقیم بذر در اول بهار (شاهد). تحقیق در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار، در دشت قزوین اجرا شد. نتایج نشان داد که روش کشت بر عیار قند (قندناخاص)، تراکم بوته در واحد سطح، سدیم ریشه، پتاسیم ریشه، عملکرد ریشه، عملکرد قند ناخالص و عملکرد قند خالص تاثیر معنی دار داشت و اختلافات ایجاد شده با احتمال 95درصد معنی دار شد. بیشترین عملکردقند خالص (4/7 تن در هکتار) و عیار قند (16٪) به ترتیب متعلق به تیمارهای نشا ریشه لخت بعد از برداشت جو و نشا گلدانی بعد از برداشت گندم بود. با کشت نشایی چغندرقند بطور متوسط حدود 5000 مترمکعب در مصرف آب نسبت به کشت معمول منطقه صرفه جویی گردید. بیشترین سود خالص تولید معادل 94362000ریال با تیمار کشت نشا ریشه لخت بعد از برداشت جو بدست آمد.واژه های کلیدی: تناوب زراعی،کشت نشایی، چغندرقند، نشاریشه لخت، نشاگلدانی