دستورالعمل برآورد توزیع مکانی عناصر آب و هوایی

استخراج توزیع مکانی بسیاری از پارامترها از جمله عوامل هواشناسی که در نقاط اندازه گیری می شوند، در اغلب مطالعات مورد نیاز است. روش های مختلفی برای این منظور به کار گرفته شده است. به عنوان مثال می توان به روش های کلاسیک نظیر چند ضلعی های تیسن، معادلات رگرسیون و روش مثلث بندی در برآورد توزیع مکانی بارش اشاره نمود. اگر چه محاسبات این روش ها سریع و آسان است ولی معایب و اشکالات آنها گاهی منجر به ارایه نتایج غیر قابل قبول و با دقت کم می گردند. استفاده از تخمینگرهای غیرپارامتری نظیر روش های Thin Plate Smoothing Splines (TPSS) و انواع روش های میانگین متحرک وزنی (Weighted Moving Average) یا (WMA) هم اکنون متداول هستند.همچنین روش های پارامتری زمین آماری نظیر کریجینگ نیز بکار گرفته می شوند. هدف این دستور العمل ارایه نحوه برآورد توزیع مکانی متغیرهای اقلیمی با استفاده از مناسبترین روش می باشد که برای این منظور مراحل مورد نیاز جهت انجام یک برآورد مناسب از ابتدا تا انتها تشریح می گردد. لذا ساختار این دستورالعمل بدین ترتیب است که در ادامه به مبانی درون یابی پرداخته می شود. سپس روشهای مختلف درونیابی تشریح می گردد. آنالیز مقدماتی داده های مکانی که قبل از مقایسه روش ها باید انجام گیرد، معیارهای اعتبار سنجی و بهینه سازی پارامترها در قسمت های بعدی معرفی خواهند شد. نحوه انتخاب اولیه روش های درون یابی، نحوه انتخاب روش مناسب و چگونگی استخراج نقشه توزیع مکانی نیز در انتها تشریح گردیده است.