مقایسه و بهینه سازی روش ایروپونیک و کشت در بستر جامد برای تولید مینی تیوبر سیب زمینی

امروزه استفاده از غده بذری سالم در زراعت سیب زمینی از اهمیت زیادی برخوردار است، به همین دلیل در کلاس های بالای بذری، مینی تیوبرهای عاری از ویروس تولید می شود. براساس استانداردهای کشور، مینی تیوبر سیب زمینی (کلاس S) به غده چه های تولید شده از گیاهچه های کشت بافتی در اندازه های 35 – 12 میلی متر اطلاق می شود. با توجه به معایب و مزایای روش ایروپونیک، در این تحقیق راندمان تولید مینی تیوبر در دو روش ایروپونیک و کشت در بستر جامد (روش غالب کشور) با یکدیگر مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتند. همچنین با اعمال تیمارهای مختلف، سیستم ایروپونیک برای تولید مینی تیوبر سیب زمینی در آزمایشگاه و گلخانه موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر بهینه سازی شد. در این تحقیق تیمارهای دمای بستر ریشه (با سه سطح 15، 20 و 25 درجه سلسیوس)، قطر سوراخ های نازل (با دو سطح 300 و 700 میکرون) و زمان پاشش محلول غذایی (15 ثانیه با دو فاصله زمانی 10 و 15 دقیقه) بر راندمان تولید مینی تیوبر در رقم اگریا با یکدیگر مقایسه شدند. بر اساس نتایج به دست آمده، سیستم ایروپونیک در صفات تعداد و وزن مینی تیوبر، تعداد و طول استولون، ارتفاع ریشه و ساقه، قطر ساقه و طول میانگره برتری معنی داری نسبت به روش کشت در بستر جامد داشت. در بین تیمارهای سیستم ایروپونیک، تیمار بستر سرد (15 درجه سلسیوس) با قطر نازل 700 میکرون از تعداد مینی تیوبر بالاتری برخوردار بود. در تیمار زمان پاشش اختلاف معنی داری مشاهده نشد.کلمات کلیدیسیب زمینی، ایروپونیک، دمای بستر ریشه، قطر نازل، مینی تیوبر