ارزیابی میزان بیوماس گیاهی تالاب هورالعظیم
نسخه کامل طرح پژوهشی منتشر نشده است و در دسترس نیست.
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
چکیده طرح پژوهشی:
هورالعظیم بخشی از تالاب بزرگ هویزه تحت یک سیستم واحد هیدرولوژی در دشت بین النحرین و در موقعیت 30 درجه و 50 دقیقه تا 31 درجه و 50 دقیقه عرض شمالی و 47 درجه و 20 دقیقه تا 47 درجه و 55 دقیقه طول شرقی، 80 کیلومتری جنوب غرب اهواز و مرز بین ایران و عراق قرار دارد. کل مساحت هورالعظیم در خاک ایران معادل 102000 هکتار می باشد که قسمتهای زیادی از ان به دلیل خشکسالی ها و توسعه میدانهای نفتی در سالهای اخیر کاهش یافته است. محدوده مطالعاتی حاضر معادل 30493 هکتار می باشد. در مطالعه حاضر پنج واحد رویشی(تیپ گیاهی) شناسایی و تفکیک شدند. تیپ گیاهی بیشه ای( Popuius-Tamarix ) در حاشیه نهرها و روخانه های ورودی به هور مستقر می باشد. تیپهای گیاهان ابدوست در دو گروه گیاهان غوطه ور شامل یک تیپ (Cerathophyllum- Najas - Potamogaton -Myriophyllum ) و گیاهان ابزی شامل سه تیپ ( Bolboshoenus-Typha و Phragmite –Typha و Phragmites - Cladium) می باشند. میزان بیوماس تولیدی و تغییرات ان در تیپ های گیاهان ابزی و غوطه ور در چهار فصل سال برداشت، براورد و تعیین گردید. میزان فسفر اب هورالعظیم و ارزش غذایی نی نیز در چهار فصل سال براورد و تعیین گردید. میزان ارزش اقتصادی بیوماس تولیدی بر اساس روشهای تبدیلی بصورت علوفه و صنعتی محاسبه و براورد گردید. در پایان تغییرات پهنه هور، پوشش و بیوماس گیاهی در بازه زمانی مورد مطالعه براورد و راهکارهای مدیریتی مناسب ارایه گردید.
پیش گفتار طرح پژوهشی
استفاده غیرمنطقی انسان از سرزمین در بسیاری از نقاط دنیا که منجر به نابودی پتانسیل های طبیعی و منابع موجود در ان شده دیگر جای شکی باقی نمی گذارد که نایل شدن به توسعه پایدار، مستلزم اجرای انواع طرح های توسعه و بهره برداری از منابع طبیعی کشور براساس توان بالقوه منابع و ظرفیت قابل تحمل محیط زیست است. تعیین توان بالقوه و تخصیص کاربری های متناسب با توان روشی است که می تواند میان توان طبیعی محیط، نیاز جوامع و کاربری ها و فعالیت های انسان در فضا یک رابطه منطقی و یک سازگاری پایدار به وجود اورد. ارزیابی توان سرزمین ابزاری برای برنامه ریزی راهبردی استفاده از سرزمین است. استفاده ای هم که انسان می تواند از سرزمین به عمل اورد همان کاربر یهایی هستند که ویژگی های بوم شناختی سرزمین دیکته می کنند و بهره برداری از سرزمین به اندازه توان یا پتانسیل تولیدی به این معنی است که نوع استفاده از سرزمین یا کاربر یها، متناسب با استعداد طبیعی و ویژگی های طبیعی یا اکولوژیکی ان باشد. زیرا توسعه همواره در بستری به نام محیط صورت می گیرد و چنانچه این بستر توان و ظرفیت پذیرش توسعه را نداشته باشد به نابودی محیط زیست و ناکارامدی طرح توسعه منجر خواهد شد
فهرست مطالب طرح پژوهشی
کلیدواژه ها:
مراجع و منابع این طرح پژوهشی: