بررسی اثربخشی درمان گروهی شناختی- رفتاری در میزان اضطراب و خستگی پذیری دختران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان گروهی شناختی رفتاری در میزان اضطراب و همچنین خستگی پذیری کودکان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر (GAD) انجام شد. جامعه مورد نظر شامل تمامی دختران 13- 11 ساله مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر در شهر تهران بود. روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون دو گروهی با اندازه گیری مکرر بود. نمونه پژوهش شامل 32 نفر از دختران 13-11 ساله مبتلا به GAD بود که بر اساس ملاک های تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM5) واجد ملاک های GAD باشند. افراد گروه نمونه به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (16 نفر) و کنترل (16 نفر) جایگزین شدند. درمان شامل 18 جلسه 90 دقیقه ای بود که به صورت یک جلسه در هفته و بر مبنای درمان گروهی شناختی رفتاری بر روی گروه آزمایش انجام گرفت. در این پژوهش از پرسشنامه غربال گری اختلالات هیجانی مرتبط با اضطراب دوران کودکی (SCARED؛ بیرماهر و همکاران، 1997)، پرسشنامه تجدید نظر شده اضطراب آشکار کودکان (RCMAS؛ رینولدز و ریچموند، 1978)، پرسشنامه میزان گرایش به خستگی (BPS؛ فارمر و ساندبرگ، 1986)، استفاده گردید. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از تحلیل واریانس یک راهه اندازه گیری مکرر استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد تغییرات معنی داری در اثر درمان شناختی رفتاری در میزان اضطراب افراد گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل به وجود آمده است (05/0> p).

کلیدواژه ها:

اثربخشی ، اختلال اضطراب فراگیر ، درمان شناختی رفتاری ، خستگی پذیری ، دختران راهنمایی