انتخاب روش مناسب برآورد تبخیر-تعرق مرجع در شرایط کمبود داده های هواشناسی (مطالعه موردی شهرستان خرم بید در استان فارس)

  تبخیر-تعرق مرجع یکی از عوامل مهم چرخه آب در طبیعت است که باید در طرح­های آبیاری، تاسیسات آبی، مطالعات زهکشی و هیدرولوژیکی برآورد شود. این عامل بیانگر میزان تلفات بالقوه آب از سطح خاک مرطوب و پوشش گیاهی بوده و ازاین رو مطالعه آن حائز اهمیت می­باشد. در تحقیق حاضر به منظور مقایسه روش­های تبخیر- تعرق و تعیین مناسب­ترین روش برآورد تبخیر- تعرق مرجع شهرستان خرم­بید، روش ترکیبی پنمن- مانتیث-فائو به عنوان روش مرجع در نظر گرفته شده و دقت روش­های مختلف مورد استفاده در نرم­افزار Ref-ETبر اساس آن موردبررسی قرار گرفت. کارایی روش­های مورد مقایسه با استفاده از آماره­های جذر میانگین مربعات خطا نرمال شده (NRMSE)، میانگین انحراف خطا (MBE)، کارایی مدل (EF) و شاخص توافق (d) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که به ترتیب روش­های پنمن- مانتیث استاندارد ASCE،پنمن- مانتیثASCE ، پنمن- مانتیثASCE  با ورود مقاومت به وسیله کاربر، پنمن کیمبرلی(1972)، پنمن اصلاح شده فائو، پنمن فائو، پنمن کیمبرلی(1996)، پنمن، هارگریوز-سامانی، تشعشعی-فائو، بلانی- کریدل، پریستلی- تیلور، ماکینگ، تورک و تشت تبخیر فائو دارای کمترین MBEو NRMSE و بیشترین EF و dمی باشند. اگرچه معادلات بر پایه پنمن می توانند میزان تبخیر-تعرق را با استفاده از داده­های دما، رطوبت نسبی، سرعت باد و ساعات آفتابی و با دقت بهتری برآورد نمایند ولی در صورت عدم دسترسی به این اطلاعات در شهرستان خرم­بید می­توان از روش تجربی هارگریوز و سامانی میزان تبخیر و تعرق مرجع را با خطای کمتری نسبت به سایر روش های تجربی برآورد کرد.

کلیدواژه ها:

تبخیر- تعرق مرجع ، آبیاری ، پنمن- مانتیث-فائو ، شهرستان خرم بید ، معادله هارگریوز-سامانی