اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر رضایمتندی زناشویی و خودکارآمدی پرستاران

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر رضایت زناشویی و خودکارآمدی پرستاران بیمارستان امام خمینی (ره) تهران انجام شد.روش: در یک طرح شبه آزمایشی، پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل، با استفاده از نمونه گیری در دسترس از میان پرستاران بیمارستان امام خمینی تهران 24 نفر از پرستاران با توجه به ملاک های ورود انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه تحت درمان شناختی رفتاری قرار گرفتند و گروه کنترل مداخله ایی دریافت نکرد. آزمودنی های هر دو گروه پرسشنامه 47 سوالی رضایت زناشویی و پرسشنامه 17 سوالی خودکارآمدی عمومی را در سه مرحله خط پایه، پس از مداخله و پیگیری یک ماهه تکمیل کردند. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و تحلیل وواریانس با مقادیر تکراری با نرم افزار 21 SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتیجه گیری: این پژوهش نشان میدهد که درمان شناختی رفتاری، موجب افزایش رضایت زناشویی و خودکارآمدی پرستاران می شود. لذا به کارگیری این روش حمایتی، می تواند به عنوان یک روش موثر، به منظور توانمندسازی آنان بکار گرفته شود

کلیدواژه ها:

پرستاران ، رضایت زناشویی ، خودکارآمدی ، درمان شناختی رفتاری.