بررسی نسبت الگوی خانه ایرانی و مسکن مدرن و تاثیر آن بر ایجاد مطلوبیت در طراحی (بررسی موردی: خانه صولت و مجتمع دراک شیراز)

مسکن بعنوان بستری برای زندگی انسان با سایر ابعاد زندگی او در ارتباط و کنش متقابل است. در دهه های اخیر به دلیل افزایش تقاضا برای مسکن در ایران از یک سو و افزایش هزینه ساخت و خرید از سوی دیگر، سبب شده است تا تحت عنوان مسکن مدرن، ضمن فاصله از الگوی مسکن ایرانی، جنبه های کیفی بناها در کنار فزونی کمی کمرنگ تر شود. گسترش جمعیت شهر نشین و کمبود واحدهای مسکونی برای تامین نیاز مسکن سبب شد تا معماری سنتی ایرانی با ویژگی های منحصر به فرد خود جای خود را به خانه های کوچک و انباشته، بدون رعایت استانداردهای خانه مطلوب ایرانی دهد. هدف از این تحقیق بررسی نسبت الگوی خانه ایرانی با مولفه های کنونی مسکن مدرن و نقش آن در ایجاد مطلوبیت در طراحی خانه های امروزی است. در تحقیق حاضر از روش توصیفی بهره مند می باشیم. استفاده از روش کتابخانه ای و مشاهده میدانی به منظور یافتن داده ها امری ضروری می باشد. بر اساس یافته های تحقیق دریافتیم، اولا خانه در عصر حاضر بیش از آنکه مامن انسان برای سکنی گزیدن باشد تبدیل به یک چارچوب برای استراحت و گذراندن چند ساعت از زندگی روزمره شده است، ثانیا برای بازگشت به وضعیت مطلوب در مسکن مدرن، ضروری است با بازآفرینی الگوی ایرانی مسکن در جهت ارتقاء کیفی خانه های امروزی قدم های مثبتی برداشته شود.

کلیدواژه ها:

مسکن ، الگوی ایرانی ، مسکن مدرن ، مطلوبیت طراحی