مقایسه همه گیرشناسی عوامل خطر رفتارهای خودکشی در برنامه نظام تحول سلامت منطقه جنوب شرق و جنوب غرب کشور در سال 1397

مقدمه: سالانه یک میلیون نفر در سراسر جهان به علت خودکشی جان خود را از دست می دهند. این در حالی است که آمار اقدام به خودکشی ده تا بیست برابر آن می باشد. از این جهت شناسایی عوامل خطر رفتارهای خودکشی می تواند زمینه ساز دستیابی به هدف کاهش بروز خودکشی منجر گردد. مطالعه حاضر با هدف پی بردن به عوامل مرتبط با رفتارهای خودکشی در مناطق جنوب غرب و جنوب شرق و مقایسه آن پرداخته شده است. روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- مقطعی گذشته نگر می باشد که با هدف تعیین شیوع عوامل خطر رفتارهای خودکشی در مناطق جنوب غرب و جنوب شرق کشور در فاصله زمانی فروردین 97 تا پایان اسفند 97 مورد مطالعه قرار می دهد. نمونه پژوهش با کل جمعیت هدف برابر بودند و شامل کلیه موارد خودکشی در بازه زمانی ذکر شده است. ابزار پژوهش با استفاده از پرسشنامه رفتارهای خودکشی وزارت بهداشت گردآوری و با روش های آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که میزان بروز خودکشی منجر به فوت در منطقه جنوب غرب و شرق کشور به ترتیب 5/1 و 1 در هر هزار نفر بود. همچنین در طی یکسال میزان اقدام به خودکشی در این مناطق به ترتیب 79/8 و 46/8 در هر هزار نفر جمعیت بود. در بررسی عوامل خطر، از نظر تحصیلات بیشترین فراوانی مربوط به مقطع راهنمایی و در گروه سنی 30-25 بود. بین میزان خودکشی زنان و مردان و میانگین سنی خودکشی زنان و مردان و میانگین سنی خودکشی در افراد متاهل و مجرد تفاوت وجود داشت. شایع ترین روش خودکشی مسمومیت دارویی و حلق آویز کردن بوده که بین دو جنس در رفتار خودکشی نیز تفاوت بوده است. بیشترین علت رفتار خودکشی مشکلات خانوادگی بود. بیشترین اقدام به خودکشی در فصل تابستان رخ داده است. بحث و نتیجه گیری: با توجه به میزان شیوع رفتارهای خودکشی در مناطق مورد مطالعه یافته های این پژوهش می تواند پایه ای برای شناسایی عوامل خطر در این مناطق باشد. تا بتوان گامی در جهت برنامه مدیریت پیشگیری از رفتارهای خودکشی، که موجب کاهش بروز موارد رفتارهای خودکشی در سطح این مناطق برداشت.

کلیدواژه ها:

رفتارهای خودکشی ، عوامل خطر ، همه گیر شناسی