بررسی تاثیر بیداری بین الطلوعین بر استفاده بهینه از وقت بانوان

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر بیداری و مناجات بین الطلوعین بر استفاده بهینه از وقت در بانوان اصفهان بود. طرح این پژوهش از نوع نیمه تجربی با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل و طرح پیش آزمون- پس آزمون بود. به این منظور انتخاب بانوان به صورت خوشه ای چند مرحله ای بود. به اینصورت که از میان پنج ناحیه ی شهر اصفهان یک ناحیه به صورت تصادفی در گروه ها قرار گرفتند. سپس به صورت تصادفی از آنناحیه بانوان انتخاب شد در نهایت افراد داوطلب شرکت در پژوهش به صورت تصادفی در گروه ها قرار گرفتند. گروه ها عبارت بودند از؛ گروه مناجات در بین الطلوعین (الف)، گروه بیداری در بین الطلوعین (ب) و گروهکنترل. ابتدا یک پیش آزمون توسط پرسشنامه استفاده بهینه از وقت از گروه ها گرفته شد. سپس گروه ها موظف شدند 40 روز وظایف خواسته شده را انجام دهند. بعد از چهل روز، پس آزمون پرسشنامه استفاده بهینهاز وقت گرفته شد و داده ها مورد تجزیه تحلیل آماری قرار گرفتند. نتایج نشان داد که گروه های الف و ب به طور معنی داری (P<0/001)، نسبت به گروه کنترل در آزمون استفاده بهینه از وقت در مقایسه با پیش آزمون خود به نمرات بالاتری دست یافته اند. بنابراین بیداری بین الطلوعین و مناجات در این زمان، به طور معنی داری باعث افزایش استفاده بهینه از وقت نسبت به گروه کنترل شد.

کلیدواژه ها:

بین الطلوعین ، استفاده بهینه از وقت ، چله نشینی